#: locale=en
## Tour
### Description
### Title
tour.name = Untitled 3
## Media
### Title
album_B61ACAF0_AE06_28F6_41E1_8338EB906937.label = Camila Espinoza
album_B61ACAF0_AE06_28F6_41E1_8338EB906937_0.label = Hey Beauty - 05
album_B61ACAF0_AE06_28F6_41E1_8338EB906937_1.label = Hey Beauty - 07
album_B61ACAF0_AE06_28F6_41E1_8338EB906937_2.label = Hey Beauty - 10
album_B841CBA9_AE0A_2916_41B7_832BB3C8AA2F.label = Kenechi Unachukwu
album_B841CBA9_AE0A_2916_41B7_832BB3C8AA2F_1.label = 000014800004
album_B841CBA9_AE0A_2916_41B7_832BB3C8AA2F_2.label = 000014800010
album_B841CBA9_AE0A_2916_41B7_832BB3C8AA2F_3.label = 000014800020
album_B977F359_AE0E_7936_41E2_9B37C1BD05EF.label = Photo Album Julia Justo_Behind the Storm (1)
album_B977F359_AE0E_7936_41E2_9B37C1BD05EF_0.label = Julia Justo_Behind the Storm (1)
album_B977F359_AE0E_7936_41E2_9B37C1BD05EF_1.label = Justo_Julia_Latinx in Solidarity (1)
album_B977F359_AE0E_7936_41E2_9B37C1BD05EF_2.label = Justo_Julia_Neighborhood Wars (1)
album_B977F359_AE0E_7936_41E2_9B37C1BD05EF_3.label = Justo_Julia_The Sign (1)
album_B991094C_AE1E_692E_41E0_96005666918B.label = Photo Album David Sladek.jpg2
album_B991094C_AE1E_692E_41E0_96005666918B_0.label = David Sladek.jpg2
album_BA30D48C_AE3A_3F2E_41DE_20F7616B5285.label = Eef Veldkamp
album_BA30D48C_AE3A_3F2E_41DE_20F7616B5285_0.label = Burn-a-Flag-Eef-Veldkamp-5
album_BA30D48C_AE3A_3F2E_41DE_20F7616B5285_1.label = Eef Veldkamp_ all burn-a-flags file
album_BABC5652_AE0E_5B3A_41DE_C822E0BA406F.label = Emily Grimble
album_BABC5652_AE0E_5B3A_41DE_C822E0BA406F_0.label = Emily Grimble - C19 Text Talk (Apart but Together)
album_BABC5652_AE0E_5B3A_41DE_C822E0BA406F_1.label = Emily Grimble - C19 Text Talk (Community is Kindness) (1)
album_BABC5652_AE0E_5B3A_41DE_C822E0BA406F_2.label = Emily Grimble - C19 Text Talk (Community is Kindness)
album_BABC5652_AE0E_5B3A_41DE_C822E0BA406F_3.label = Emily Grimble - C19 Text Talk (Ignore Boris - Listen to Sturgeon - Save Lives)
album_BABC5652_AE0E_5B3A_41DE_C822E0BA406F_4.label = Emily Grimble - C19 Text Talk (Less Movement = Fewer Cases)
album_BABC5652_AE0E_5B3A_41DE_C822E0BA406F_5.label = Emily Grimble - C19 Text Talk (Rhodes Must Fall)
album_BABC5652_AE0E_5B3A_41DE_C822E0BA406F_6.label = Emily Grimble - C19 Text Talk (We Are Not Disposable)
album_BABC5652_AE0E_5B3A_41DE_C822E0BA406F_7.label = Emily Grimble - C19 Text Talk (X Marks the Spot)
album_BB5C42DD_AE0A_3B2E_41DA_84B1487A17C6.label = Photo Album Paul Jones _ Slide10
album_BC0AF961_AE1E_2919_41B2_98D14F08D7BE.label = Peter Lewis
album_BC0AF961_AE1E_2919_41B2_98D14F08D7BE_0.label = Theatre of Deception_27x15cms_decals on semi porcelain(s)
album_BC0AF961_AE1E_2919_41B2_98D14F08D7BE_1.label = Fall of Civilisation_27x15cms_painted enamels on semi-porcelain(s)
album_BC0AF961_AE1E_2919_41B2_98D14F08D7BE_2.label = 155Hc
album_C94DECF5_D3C3_746E_41A0_70A9CE051043.label = Peter Marshall
album_DDE34FD0_D34C_B4A5_41D4_C73B03C0D369.label = Hannah Lawson
album_E3A26533_F0EA_5B76_41E3_4387B2C11B1D.label = Laura Beret
album_E6E3017E_F129_BBEF_41E8_001D3776BBCA.label = WoP
album_E6E3017E_F129_BBEF_41E8_001D3776BBCA_0.label = JOTA RAMOS
album_E6E3017E_F129_BBEF_41E8_001D3776BBCA_1.label = NATACHA VOLIAKOVSKY
album_E6E3017E_F129_BBEF_41E8_001D3776BBCA_2.label = BEN BROWTON
album_E6E3017E_F129_BBEF_41E8_001D3776BBCA_3.label = BEN STEINER
album_E6E3017E_F129_BBEF_41E8_001D3776BBCA_4.label = GISELA FERREIRA
panorama_A22667E5_A89E_2F58_41E2_1B32FB78FCF0.label = 17
panorama_A2AADC71_A89E_2138_4190_7B9B8C2DDC65.label = 16
panorama_A2AB13EB_A89F_E728_41CC_2525B20DE53F.label = 15
panorama_A2AB2297_A89F_E1F8_41B5_331FCA10793B.label = 14
panorama_A2AB4B53_A89F_E778_41DE_040A29B955C9.label = 18
panorama_A2AB85AA_A89E_6328_41E2_65104663BA29.label = 7
panorama_A2AB89DF_A89F_E368_41D3_7F3017678EA4.label = 13
panorama_A2AB9724_A89E_60D8_41C2_8984CD463E1C.label = 9
panorama_A2AB9CE0_A89E_6158_41E0_9CD45ADFB7B6.label = 6
panorama_A2ABA12E_A89E_2328_41DA_880701602B89.label = 12
panorama_A2ABBFBD_A89E_1F2B_41B0_20FE0FAA3A39.label = 10
panorama_A2ABD7D1_A89E_2F7B_41AF_96F97BBC771A.label = 11
panorama_A2ABE8F3_A89E_2138_41D9_26C3479BFF0F.label = 11b
panorama_A2ABEE68_A89E_6128_41DF_DEC4FA78608A.label = 8
panorama_A32929F6_A892_918A_41E3_98A81F3102C2.label = 5
panorama_A3320026_A897_AE8A_4161_C1B663340FB0.label = 2
panorama_A3718FAB_A892_919A_41CE_7F6CA12CD33C.label = 1
panorama_A4D426F0_A893_9386_41D2_78D5F7415827.label = 4
panorama_A4EC63DA_A896_B1BA_41E1_5D642AF20AF9.label = 3
photo_B7063269_AE07_DB16_41E4_C80904667AD3.label = 000045450005
photo_B7063269_AE07_DB16_41E4_C80904667AD3.label = 000045450005
photo_B844FE7B_AE1E_2BEA_41E0_B64FF9304644.label = Image David Sladek 3
photo_B844FE7B_AE1E_2BEA_41E0_B64FF9304644.label = Image David Sladek 3
photo_B994736F_AE1F_D9E9_41A2_9F56FAAA96CD.label = David Sladek
photo_B994736F_AE1F_D9E9_41A2_9F56FAAA96CD.label = David Sladek
photo_BA10CB89_AE0A_6916_41CE_494ABA2AB446.label = Paul Jones _ Laith Pawb
photo_BA10CB89_AE0A_6916_41CE_494ABA2AB446.label = Paul Jones _ Laith Pawb
photo_BDF47DB0_AE0A_6976_41D0_41DD38CB5E73.label = Paul Jones _ Republic Manifesto
photo_BDF47DB0_AE0A_6976_41D0_41DD38CB5E73.label = Paul Jones _ Republic Manifesto
photo_C8BC8E4D_D3C7_77BE_41C1_2C070E329A8E.label = Outbreak_Installation View_Bob Bicknell-Knight
photo_E256FC6F_F219_9BC4_41E3_39C5597EF0A5.label = Image (3)
photo_E6B2A2A6_F12A_591E_41D7_1CCB111AF55F.label = PHOEBE BECKETT
photo_E6B2A2A6_F12A_591E_41D7_1CCB111AF55F.label = PHOEBE BECKETT
photo_E7E6B5F3_F12A_5AF5_41E1_D541F743AB0E.label = VIRINIE FOLOPPE
photo_E7E6B5F3_F12A_5AF5_41E1_D541F743AB0E.label = VIRINIE FOLOPPE
photo_E7E6C487_F12A_591E_41B0_815C688B536B.label = THAIS DeMELO & PEDRO H.C
photo_E7E6C487_F12A_591E_41B0_815C688B536B.label = THAIS DeMELO & PEDRO H.C
photo_E7E6F710_F12A_4732_41E6_F7B67F56773A.label = Judit Csobod, Marcela Echeverki, Stephen Donnelly
photo_E7E6F710_F12A_4732_41E6_F7B67F56773A.label = Judit Csobod, Marcela Echeverki, Stephen Donnelly
photo_FF643A51_F0FE_4932_41E6_09C21AE910C3.label = IMG_7525
video_B618746D_AE1A_DFEE_41DF_C326110B1F52.label = VID_20201221_103124
video_B6C46F2F_AE1E_696A_41E1_1B20FFE32E5E.label = VID_20201221_103232
video_B8C3820D_AE1A_5B2E_41D7_FD7518A9A0C0.label = VID_20201221_102215
## Popup
### Body
htmlText_810C41AE_AAE7_7F05_41E1_8F72CECFE64E.html =
htmlText_B4458D41_AE0A_6916_41D7_DE494913DADA.html = Shona Davies, David Monaghan & Jon Klein
Never eat the cone
Click the artwork in the tour to watch a short video
Mae'r gwaith yn archwilio cysylltiadau pŵer mewn cartref gofal o safbwynt cleifion â dementia. Mae'r darn yn ceisio cyfleu cipolwg ar fywydau gorffennol y rhai sy'n derbyn gofal ynghyd â mewnwelediadau i realiti llym y presennol wrth i drigolion ei chael hi'n anodd gwneud synnwyr o'r byd wrth roi'r cyn lleied o allu sydd ganddyn nhw i brotestio yn ystod eu carchariad canfyddedig.
The work explores power relations in a care home from the perspective of patients with dementia. The piece attempts to convey glimpses into the past lives of those being cared for combined with insights into the harsh reality of the present as residents struggle to make sense of the world while exerting what little ability they have to protest during their perceived incarceration.
Kenechi Unachukwu
Click on the images in the tour to enlarge
Ffotograffydd llawrydd yw Kenechi sydd wedi'i leoli ar hyn o bryd yn Madison, Wisconsin.
Ers lladd George Floyd, mae protestiadau yn Madison, Wisconsin wedi digwydd yn ddyddiol. Er mai gorymdeithiau ac areithiau nodweddiadol yw rhai digwyddiadau, mae grwpiau yn y ddinas hefyd wedi dewis canolbwyntio ar ddigwyddiadau cymunedol ac addysgol. Y nod yw dangos dyfnder yr adwaith du i anghyfiawnder systemig.
Kenechi is a freelance photographer currently based in Madison, Wisconsin.
Since the killing of George Floyd, protests in Madison, Wisconsin have occurred daily. While some events are your typical marches and speeches, groups in the city have also chosen to focus on community and educational events. The goal is to show the depth of the black reaction to systemic injustice.
Peter Lewis
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Rwy'n aelod o Ymgyrch Undod Palestina (PSC) ac wedi teithio'n eang yn y Dwyrain Canol. Mae fy ymarfer celf yn adlewyrchu'r rhai sydd ar yr ymylon, y defnydd o bŵer gwleidyddol a byddinoedd i ddatrys problemau ymddangosiadol. Nid yw fy arsylwadau ‘ar lawr gwlad’ yn adlewyrchu’r rhai a dyweddir yn aml gan wleidyddion sy’n gweithredu’n ddyblyg gydag agendâu amgen.
Rwy'n credu bod gwaith celf sy'n mabwysiadu ymgyrch fel strategaeth ac sy'n rhy amlwg ei natur ac yn gallu bod yn wrthgynhyrchiol i gyfleu'r neges. Rwy'n ystyried bod fy allbwn creadigol yn un lle mae'r gwyliwr yn cael ei wahodd i ddeialog, deialog nad yw'n pregethu nac yn proffesu cael atebion.
I am a member of Palestine Solidarity Campaign (PSC) and have travelled widely in the Middle East. My art practice reflects those who are marginalised, the use of political power and armies to resolve apparent problems. My observations ‘on the ground’ do not reflect those often espoused by politicians who act duplicitously with alternative agendas.
I think artwork that adopts a campaign like strategy and is too obvious in nature and can be counterproductive to getting the message across. I consider my creative output to be one where the viewer is invited into a dialogue, a dialogue that does not preach or profess to have answers.
David Sladeck
Click on the images in the tour to enlarge
Mae bron yn amhosibl dianc rhag newyddion bob dydd am brotestiadau ledled y byd, mae 2019/20 wedi gweld llawer o genhedloedd yn sefyll i fyny i ormes ac yn ymladd am eu hawliau, cydraddoldeb, a goroesiad. Mae llawer o wrthryfeloedd yn parhau. Yn ystod yr amser hwn, rwyf wedi tynnu llun bron i 150 o ddigwyddiadau protest ar strydoedd Llundain yn ymdrin ag ystod eang o faterion fel: Brexit, Black Lives Matter, cyllid y GIG, #metoo, hiliaeth, Windrush, hawliau LHDT i enwi ond ychydig. Rwy’n dogfennu moment hynod ddiddorol yng nghymdeithas Prydeinig trwy ddelweddau o angerdd, emosiwn, gobaith ac ofn. Portread o'r diwylliant protest mewn byd cynyddol rithiol fel atgof ffres - pan ddaw'r alwad gywir - mae pobl yn dal i fod yn barod i orlifo'r strydoedd ac ymladd am eu hawliau.
It is near impossible to escape everyday news of protests around the world, 2019/20 has seen many nations stand up to oppression and fighting for their rights, equality, and survival. Many revolts are still ongoing. During this time, I have photographed almost 150 protest events on the streets of London covering a wide range of issues such as: Brexit, Black Lives Matter, NHS funding, #metoo, racism, Windrush, LGBTQ rights to name just a few. I am documenting a fascinating moment in British society through images of passion, emotion, hope and fear. A portrait of the protest culture in an increasingly virtual world as a fresh reminder that - when the right call comes - people are still willing to flood the streets and fight for their rights.
Camila Espinoza Petermann
Click on the images in the tour to enlarge
Mae'r prosiect hwn yn ceisio delweddu trwy ffotograffiaeth, y teimladau a'r ymdeimladau sy'n cynhyrchu'r aflonyddu ar y stryd a thrais yr iaith Chile i fenywod. Argraffais y lluniau gyda thestun yn erbyn aflonyddu mewn sticeri a'u gludo ble bynnag yr af.
This project seeks to visualize through photography, the feelings and sensations that produce the street harassment and the violence of the Chilean language to women. I printed the photos with text against harassment in stickers and paste it wherever I go.
Lent by Swansea Museum
Please click on the image in the tour to enlarge
Hannah Lawson
Click on the image in the tour to enlarge
Mae Hannah Lawson yn actifydd gwleidyddol, undebwr llafur ac artist sy'n arbenigo mewn argraffu. Roedd y poster hwn yn ffordd amharchus o roi cyhoeddusrwydd i'r ymgyrch gwthio yn ôl yn erbyn erydiad hawliau gweithwyr, mewn gwlad sydd eisoes â'r deddfau gwrth-Undebau Llafur mwyaf gormesol yng Ngorllewin Ewrop
Hannah Lawson is a political activist, trade unionist and artist specialising in printmaking. This poster was an irreverent way of publicising the push back against the erosion of workers' rights, in a country which already has the most oppressive anti-Trade Union laws in Western Europe
Peter Marshall
Disabled people against the cuts
Pobl anabl yn erbyn toriadau
Click on the images in the tour to enlarge
Pan ddaeth y Torïaid i rym (gyda’r Democratiaid Rhyddfrydol) yn 2010 a dechrau eu rhaglen lymder creulon fe wnaethant droi’r sgriw’n galetaf ar yr anabl, gan feddwl y byddent yn darged hawdd. Buan iawn y profodd DPAC eu bod yn anghywir.
Mae'r ffotograffau hyn yn ddetholiad bach o'r miloedd a gymerais o brotestiadau gan y grŵp, fel arfer ochr yn ochr â phrotestwyr anabledd eraill.
When the Tories came to power (with the Lib-Dems) in 2010 and began their savage austerity programme they turned the screw hardest on the disabled, thinking they would be an easy target. DPAC soon proved them wrong.
These photographs are a small selection from the thousands I took of protests by the group, usually alongside other disablement protesters.
Julia Justo
Click on the images in the tour to enlarge
‘Rwy’n arlunydd, ffotograffydd ac actifydd o’r Ariannin sydd wedi’i leoli yn Efrog Newydd. Mae fy ngwaith yn canolbwyntio ar faterion cyfiawnder cymdeithasol. Credaf fod y brwydrau cymdeithasol presennol wedi’u gwreiddio yn y gorffennol ac fy rôl fel arlunydd yw rhoi’r offer i gymdeithas i wrthsefyll gwahaniaethu ac i brotestio pob anghyfiawnder arall.
Tynnwyd yr holl ddelweddau a gyflwynwyd yn Ninas Efrog Newydd. Rwyf yn y protestiadau Black Lives Matter oherwydd rwyf am weld pawb yn cael eu trin yn gyfartal waeth beth fo’u hil, crefydd, cenedligrwydd na rhyw ’.
‘I am an Argentine artist, photographer and activist based in New York. My work focuses on issues of social justice. I believe that present social struggles are rooted in the past and that my role as an artist is to give society the tools to resist discrimination and to protest all other injustices.
All the submitted images were taken in New York City. I am at the Black Lives Matter protests because I want to see all people treated equally no matter their race, religion, nationality or gender’.
Alice Mason
Click the images in the tour to enlarge
Mae Alice Mason yn ffotograffydd trefol sy'n dod i'r amlwg gyda ffocws cryf ar ddogfennu eiliadau bob dydd. Gan gredu bod harddwch mawr i'w gael ym mywyd beunyddiol, nid oes yr un o'i lluniau'n cael eu llwyfannu ac yn hytrach yn dal golygfeydd organig o fywyd yn y brifddinas.
Tynnwyd y delweddau hyn ym mhrotest Black Lives Matter yng nghanol Llundain. Unodd pobl o bob rhan o'r ddinas mewn gwaedd gyfunol dros gyfiawnder, am system deg, am newid. Roedd yn brofiad pwerus, gweld pobl yn dod at ei gilydd i gefnogi’r mudiad, yn enwedig yng nghanol pandemig byd-eang.
Alice Mason is an emerging urban photographer with a strong focus on documenting everyday moments. Believing there is great beauty to be found in everyday life, none of her photos are staged and instead capture organic scenes of life in the capital.
These images were taken at Black Lives Matter protest in central London. People from all over the city united in a collective cry for justice, for a fair system, for change. It was a powerful experience, seeing people come together to support the movement, especially in the midst of a global pandemic.
Frans Van Den Boogard
The Obscure World in Miniature
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Gellir crynhoi themâu Frans van den Boogaard yn fyr fel pryder gyda'r geiriau:
BYWYD TRAWSNEWIDIOL
RHYFEL
MARWOLAETH
Dyddiau Yn Ystod ac Ar Ol Gwrthdaro
Mae'r artist yn mynd at y cysyniadau hyn gydag eironi chwareus. Mae ganddo synnwyr digrifwch penodol, sy'n dywyll ar brydiau, ond yn ddiofal yn amlach. Yn fwy penodol mae pryderon yr artist gydag Anghyfanedd-dra, Anferthwch a Deddfau Rhyfel.
Mae gwaith yr artist yn cynnwys paentiadau, collage, casgliadau tri dimensiwn, a gosodiadau. Yn ogystal â deunyddiau artistiaid traddodiadol, mae Van den Boogaard yn defnyddio plwm, rhannau haearn rhydlyd, creigiau a deunydd organig fel gweddillion esgyrn a phenglogau - gwrthrychau sy'n dangos olion pydredd a dadelfennu. Mae amser yn gadael ei farciau. Mae'r lliwiau y mae Van den Boogaard yn eu defnyddio, arlliwiau o rwd yn anad dim, yn cydweddu'n naturiol â'r deunyddiau a ddefnyddir.
Frans van den Boogaard’s themes may briefly be summarized as concern with the words:
TRANSIENT LIFE
WAR
DEATH
Days During and After a Conflict
The artist approaches these concepts with playful irony. He has a particular sense of humour, which is dark at times, but insouciant more often. More specifically the artist’s concerns are with Desolation, Monstrosity and Acts of War.
The artist’s work comprises paintings, collages, three-dimensional assemblages, and installations. In addition to traditional artist materials, Van den Boogaard makes use of lead, rusted iron parts, rocks and organic matter such as bone residues and skulls – objects showing traces of decay and decomposition. Time leaves its marks. The colours Van den Boogaard uses, tones of rust most of all, blend in naturally with the materials used.
Asim Ahmed
Click on the image in the tour to enlarge
Mae Asim Abdul-Aziz yn artist gweledol wedi'i leoli yn Aden, Yemen. Mae'n defnyddio ei gamera i fyfyrio ar ei deimladau fel arlunydd ifanc sy'n byw mewn parth gwrthdaro.
‘Y ffordd y gwnes i ddal Protestio yn y prosiect hwn yw trwy adlewyrchu dwy fenyw mewn tŷ a ddinistriwyd a fomiwyd yn ystod rhyfel cartref 2015 yn Yemen. Menywod sy'n ceisio byw eu normal er gwaethaf rhyfel. Mae byw mewn gwlad parth rhyfel "YEMEN" yn fath o wrthdystio ei hun, gyda'r holl berygl rydym yn mynd drwyddi o ddydd i ddydd. Yn y prosiect hwn rydw i'n profi math gwahanol o brotest, rydw i'n dangos sut mae pobl yn Yemen yn gwrthsefyll, sut rydyn ni'n sefyll yn erbyn anghyfiawnder a rhyfel trwy, yn syml, aros yn ein gwlad. Weithiau mae peidio â rhoi’r gorau iddi a pharhau i fyw mewn gwlad parth rhyfel yn brotest ei hun. Protest yw'r dewrder a'r amynedd sydd gan ddinasyddion yn Yemen, protest yw pob poen rydyn ni'n mynd drwyddi a phenderfynu aros yn y wlad a cheisio ei newid heb roi'r gorau iddi.
Asim Abdul-Aziz is a visual artist based in Aden, Yemen. He uses his camera to reflect on his feelings as a young artist living in a conflict zone.
‘The way I captured Protesting in this project is through reflecting two women in a destroyed house that was bombed during the 2015 civil war in Yemen. Women who are trying to live their normal despite war. Living in a war zone country "YEMEN" is a form of protesting itself, with all the danger that we go through in a daily basis. In this project I am experiencing a different form of protest, I am showing how people in Yemen resist, how we stand against injustice and war by simply staying in our country. Sometimes not giving up and continuing to live in a war zone country is protest itself. The bravery and patience that citizens have in Yemen is protest, every pain we through and deciding to stay in the country and trying to change it without giving up is protest.
Hannah Jones / Hannahism
Bastard
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Mae gwaith Hannah yn delio â themâu hiraeth, plentynnaidd, hiwmor tywyll ac "aralloli" gwrthrychau cyfarwydd. Mae'n fabanod, yn aflonyddgar ac yn gwbl anymarferol.
Hannah's work deals with themes of nostalgia, childishness, dark humour and the "othering" of familiar objects. It is infantile, perturbing and completely impractical.
Fiona G. Roberts
Home is not a safe place for everyone (29 women and 4 children in the first 12 weeks of lockdown)
Ink on paper
177cm x 177cm
2020
£1,500
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Llofruddiwyd naw ar hugain o fenywod a phedwar o blant gan ddynion yn y DU yn ystod deuddeg wythnos gyntaf y cyfnod cloi. Nid yw'r paentiadau inc hyn yn bortreadau o ddioddefwyr go iawn ond fe'u gwnaed i gynrychioli amrywiaeth y rhai a laddwyd. Mae defnyddio platiau papur yn cyfeirio at leoliadau domestig y llofruddiaethau.
Twenty-nine women and four children were murdered by men in the UK during the first twelve weeks of lockdown. These ink paintings aren't portraits of actual victims but have been made to represent the diversity of those killed. The use of paper plates references the domestic settings of the murders.
Emily Grimble
C19 Text Talk Continued.. (2020)
Calico, Cotton
12 embroidered text works, 8 x 16 cm each
£600
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Mae 'C19 Text Talk Continued..' yn estyniad o 'C19 Text Talk', dyddiadur wedi'i frodio â llaw, sy'n cynnwys 50 o weithiau testun, a wnaed dros gyfnod o 100 diwrnod ers gorfodi’r cyfnod cloi y DU ar 23ain o Fawrth.
Gwnaed pob gwaith mewn ymateb uniongyrchol i'r pandemig, cyfuniad o ganllawiau'r llywodraeth, dyfyniadau cyfryngau a'm hymatebion personol i'r sefyllfa a rannwyd gyda'r cyhoedd trwy instagram.
Nod y gwaith oedd codi ymwybyddiaeth, annog pobl i gwestiynu eu gweithredoedd a gwneud penderfyniadau gwybodus. I mi fy hun, roedd y weithred o frodio’r negeseuon hyn wedi caniatáu imi brosesu’r wybodaeth mewn cyfnod o argyfwng.
'C19 Text Talk Continued..' is an extension of 'C19 Text Talk', a hand embroidered diary, comprised of 50 text works, made over a period of 100 days since the enforcement of the UK lockdown on the 23rd March.
Each work was made in direct response to the pandemic, a combination of government guidelines, media quotations and my personal responses to the situation which were shared with the public through instagram.
The aim of the work was to raise awareness, encourage people to question their actions and make informed decisions. For myself, the act of embroidering these messages allowed me to process the information in a time of crisis.
Elsa Casanova
Protest Tactics
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Mae'r prosiect hwn yn gorff parhaus o ymchwil ar wahanol fathau o weithredu. Mae yna ffyrdd anfeidrol i fynegi anghytundeb casgliadol: mae rhai yn hysbys yn fyd-eang ond mae eraill yn cael eu creu ar gyfer cyd-destun neu sefyllfa benodol (h.y. i addasu deddfwriaeth). Amcan y prosiect hwn yw lledaenu gwybodaeth a sicrhau ei bod ar gael. Mae dadansoddi tactegau a'u mapio ar sail paramedrau penodol, yn caniatáu inni eu cymharu'n hawdd. Trwy goladu'r wybodaeth hon, gallwn ddysgu beth ddigwyddodd, ei heffaith a chreu offer hygyrch i efelychu’n hawdd ffurfiau hen a ddarganfod ffurfiau newydd o brotest.
Mae Elsa Casanova o'r farn bod gan ddylunwyr gyfle gwych i greu gwrthrychau sy'n ysgogi heriau ac yn cynhyrchu dadleuon trwy ddefnyddio ieithoedd anghonfensiynol. Ei nod yw cwestiynu'r amgylchedd cymdeithasol-wleidyddol a gweithio o amgylch terfyn y ddisgyblaeth ddylunio.
This project is an on-going body of research on different forms of action. There are infinite ways to collectively express disagreement: some are globally known but others are created for a specific context or situation (i.e. to adapt legislation). The objective of this project is to disseminate knowledge and make it available. Analysing tactics and mapping them based on specific parameters, allows us to compare them easily. By collating this information, we can learn what happened, the impact of it and create accessible tools to easily replicate old and discover new forms of protest.
Elsa Casanova considers that designers have a great opportunity to create objects that stimulate challenges and generate debates by using unconventional languages. Her goal is questioning the socio-political environment and work around the limit of the design discipline.
Ekene Stanley
Our Leaders Have Failed Us
Charcoal and Graphite on Bristol Paper, 2020
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Mae Emecheta Stanley Ekene (G.1994) yn arlunydd hunan-ddysgedig o Nigeria.
‘Mae fy ngweithiau celf yn cymryd golwg feirniadol ar faterion cymdeithasol, gwleidyddol a diwylliannol. Mae ein harweinwyr wedi ein methu - Mae gan y brenin gystudd sy'n ei fwyta ef a'i bobl yn araf. Mae'n well ganddo lyncu ei cowrie (bwyta ei arian) ac yn y cyfamser mae ganddo'r datrysiad arno, y tlws crog blodau pwrpin y mae'n ei wisgo a elwir yn boblogaidd fel Papasan yn yoruba. Mae'n rhy golledig i sylwi bod ganddo'r ateb. Mae yna obaith ond nid yw'n cerdded y llwybr hwnnw, nid oherwydd nad yw eisiau gwneud, ond oherwydd ei fod ar goll. Mae pawb yn ceisio ei rwystro ond mae ei falchder fel brenin wedi selio ei feddyliau. Mae ein harweinwyr wedi ein methu.
Emecheta Stanley Ekene (B.1994) is a self-taught Nigerian artist.
‘My works of art take a critical view of social, political, and cultural issues. Our leaders have failed us - The king has an affliction that slowly consumes him and his people. He prefers to swallow his cowrie (eat his money) meanwhile he has the solution on him, the purslane flower pendant he wears popularly known as Papasan in yoruba. He is too lost to notice he has the solution. There's hope but he is not walking that path, not because he doesn't want to, but because he is lost. Everyone tries to stop him but his pride as a king has sealed his thoughts. Our leaders have failed us.
Julia Justo
Please click on the artwork in the tour to enlarge
‘Rwy’n arlunydd, ffotograffydd ac actifydd o’r Ariannin sydd wedi’i leoli yn Efrog Newydd. Mae fy ngwaith yn canolbwyntio ar faterion cyfiawnder cymdeithasol. Credaf fod y brwydrau cymdeithasol presennol wedi’u gwreiddio yn y gorffennol ac fy rôl fel arlunydd yw rhoi’r offer i gymdeithas i wrthsefyll gwahaniaethu ac i brotestio pob anghyfiawnder arall.
Tynnwyd yr holl ddelweddau a gyflwynwyd yn Ninas Efrog Newydd. Rwyf yn y protestiadau Black Lives Matter oherwydd rwyf am weld pawb yn cael eu trin yn gyfartal waeth beth fo’u hil, crefydd, cenedligrwydd na rhyw ’.
‘I am an Argentine artist, photographer and activist based in New York. My work focuses on issues of social justice. I believe that present social struggles are rooted in the past and that my role as an artist is to give society the tools to resist discrimination and to protest all other injustices.
All the submitted images were taken in New York City. I am at the Black Lives Matter protests because I want to see all people treated equally no matter their race, religion, nationality or gender’.
Angus Eickhoff
Click the artwork in the tour to enlarge
Tynnwyd y delweddau hyn ar wrthdystiadau yn y cyfnod ers 2002 yn yr amser cyn Rhyfel Blair yn Irac. Cymerwyd y delweddau i gofnodi'r digwyddiadau, y bobl a fynychodd a'u creadigrwydd wrth wneud yn hysbys eu hanfodlonrwydd â digwyddiadau cyfredol a llywodraeth y dydd.
These images were taken on demonstrations in the period since 2002 in the runup to Blair’s Iraq War. The images were taken to record the events, the people who attended and their creativity in making known their disquiet with current events and the government of the day
John Thompson
Vehicle 1
Please click on the artwork in the tour to enlarge
“Dur, wedi sgôrio neu ysgythru, ynghyd ag adrannau pren, cerameg a cherrig yw fy neunydd sylfaenol. Rwy'n defnyddio ystod o offer a phrosesau o laserau i forthwylion neu offer deintyddol a brethyn emeri cain. Mae fy nulliau yn debyg i rai curwr panel cerbyd sy'n siapio ac yn cromlinio adrannau metel unigol i ffurfio strwythur cydlynol cyflawn. Rwy'n gweithio o stiwdio ar fferm weithredol yn Hampshire, Lloegr – nid eidyl wledig, mwy peiriant gwyrdd wedi'i gysylltu'n uniongyrchol âg y gadwyn fwyd cyflenwi a galw. Diwydiant â staff isel â mecanwaith uchel wedi'i leoli yn yr iseldir ym Mharc Cenedlaethol mwyaf newydd Prydain wedi'i boblogi gan wartheg cig eidion, seilos grawn a chymudwyr i gyd wedi'u gosod yn erbyn tapestri ymddangosiadol bucolig o fflora a ffawna. Mae arlunio yn hanfodol i'm hymarfer. Ni ddylai pryderu neu seboni ond yn syml yn gweithredu fel mecanwaith ymateb greddfol, fel dyddiadur neu ffordd o greu bydoedd dychmygol. Mae fy ngwaith yn talu gwrogaeth i'r gwrthrych crefftus traddodiadol ond mae'n cael ei yrru gan syniadau a delweddaeth sy'n gysylltiedig â materion gwleidyddol, cymdeithasol a hunaniaeth gyfoes.”
“Steel, scored or etched, combined with wood, ceramic and stone sections is my basic material. I use a range of tools and processes from lasers to hammers or dental tools and fine emery cloth. My methods are akin to those of a vehicle panel beater who shapes and curves individual metal sections to form a complete coherent structure.I work from a studio on a working farm in Hampshire, England - no rural idyll, more a green machine connected directly to the supply and demand food chain. A low manned, highly mechanised industry set in the rolling downland of Britain’s newest National Park populated by beef cattle, grain silos and commuters all set against a seemingly bucolic tapestry of flora and fauna. Drawing is essential to my practice. It shouldn’t care or flatter but simply function as an instinctive response mechanism, as a diary or a way of creating imaginary worlds. My work pays homage to the traditionally crafted object but is driven by ideas and imagery associated with contemporary political, social and identity issues.”
Paul Jones
Please click on the artworkin the tour to enlarge
Rwy'n ymchwilio ar hyn o bryd rôl fflagiau mewn protestiadau. Yn fy ymarfer i, mae fflagiau'n gweithredu fel dyfeisiau gweledol. Fel cyfrwng gallant dynnu sylw at eu rôl fel marciwr tiriogaethol, symbol o bŵer, a'u plastigrwydd tanseiliol eu hunain. O'i ddefnyddio yng nghyd-destun tirwedd, mae'r fflag yn cyfleu potensial i gael ei darllen o fewn fframwaith gwleidyddiaeth hunaniaeth, tiriogaeth a rheolaeth awdurdodol. Fel rhan o ddiwylliant materol, mae'r fflagiau yr wyf yn bwrpasu neu'n dylunio yn aml yn gweithredu fel dyfeisiau antagonistaidd. Mae gan berthnasedd a photensial perfformiadol fflagiau a baneri oblygiadau o ran bod yn drawsnewidiol ac yn affeithiol mewn protestiadau (Holert, 2014; Neumann, 2007). Boed yn chwifio, wedi hedfan o bolion fflagiau, yn gorymdeithio trwy strydoedd neu wedi ei losgi mewn protest, mae fy ngwaith celf yn pwysleisio perfformiad fflag o ran dramateiddio a gwleidyddoli hunaniaeth. Mae'r ymchwiliad artistig yn tystio i'r nerth i fflagiau a baneri weithredu ar lefel arwahanu (Neumann, 2007), ond hefyd fel heterotopia critigol (Foucault, Of Other Spaces, 1986/2002), hynny yw, parth argyfwng.
I am currently researching is that of the role of flags in protests. In my practice flags act as visual devices. As a medium they can highlight their role as a territorial marker, a symbol of power, and their own subversive plasticity. Used within the context of landscape, the flag communicates a potential to be read within a framework of identity politics, territory, and authoritative control. As part of material culture, the flags that I appropriate or design often operate as antagonistic devices. The materiality and performative potential of flags and banners have implications for being transformative and affective in protests (Holert, 2014; Neumann, 2007). Whether waved, flown from flagpoles, paraded through streets or burnt in protest, my artwork emphasises the performativity of a flag in terms of dramatizing and politicising identity. The artistic inquiry evidences the potency for flags and banners to operate at a level of segregation (Neumann, 2007), but also as a critical heterotopia (Foucault, Of Other Spaces, 1986/2002), that is, a zone of crisis.
Bob Bicknell-Knight
Outbreak, 2020
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Mae Outbreak yn waith fideo byr, dolennog, yn darlunio Boris Johnson, Prif Weinidog presennol y
Y Deyrnas Unedig, ynghlwm wrth beiriant anadlu anfewnwthiol, yn gorwedd mewn gwely ysbyty. Mae'r gwaith yn ymateb i’r pandemig Coronafeirws parhaus (COVID-19) ac fe’i hysbrydolir gan arhosiad saith diwrnod Johnson ym mis Ebrill 2020 yn Ysbyty St Thomas yn Llundain wrth ddioddef o COVID-19.
Yn ystod ei arhosiad, ac am beth amser wedi hynny, roedd llawer yn amheus o Johnson wedi cael
y clefyd, gyda damcaniaethwyr cynllwyn yn pendroni a oedd y digwyddiad wedi bod yn stynt cysylltiadau cyhoeddus i dawelu meddwl y cyhoedd bod COVID-19 yn hawdd ei drin. Gofynnwyd i lawer o’r meddygon a’r nyrsys a oedd yn gofalu am Johnson lofnodi cytundebau peidio â datgelu (NDA) ac ni chaniatawyd i unrhyw ffotograffwyr ddogfennu arhosiad Johnson yn St Thomas. Mae Outbreak, felly, yn darlunio eiliad mewn amser a allai fod wedi digwydd neu beidio, ac mae'n arwyddluniol o ymdriniaeth drychinebus Johnson â'r pandemig COVID-19 yn y DU.
Outbreak is a short, looping video work, depicting Boris Johnson, the current Prime Minister of the
United Kingdom, attached to a non-invasive ventilator, lying in a hospital bed. The work is a response
to the ongoing Coronavirus (COVID-19) pandemic and is inspired by Johnson’s seven day stay in April
2020 at St Thomas' Hospital in London whilst suffering from COVID-19.
During his stay, and for some time afterwards, many were suspicious of Johnson actually having had
the disease, with conspiracy theorists wondering whether the incident had been a public relations stunt to reassure the public that COVID-19 was easily treatable. Many of the doctors and nurses who cared for Johnson were asked to sign non-disclosure agreements (NDAs) and no photographers were allowed to document Johnson’s stay at St Thomas'. Outbreak, therefore, depicts a moment in time that may or may not have happened, and is emblematic of Johnson’s disastrous handling of the COVID-19 pandemic in the UK.
Caroline Wilkins
'Empty but full of Potential' 2018
7 lino prints on 35 boxes depicting the seven ages of man
Please click of the artwork in the tour to enlarge
Rwy'n gweithio gyda phrint sgrin, print llythyren a thoriad leino i wneud printiau sy'n cael eu defnyddio fel unedau modiwlaidd ar gyfer gosodiadau ar raddfa fawr. Mae gwaith yn aml yn cynnwys gwrthrychau a chyfranogiad i leoli'r printiau fel gofod cymdeithasol ar gyfer ennyn trafodaeth. Rwy'n gofyn cwestiwn ac yn chwilio am atebion fel ffordd o ddatgelu'r strwythurau sy'n ein dal yn ein lle. Rydyn ni yn y cyfnod o gynnwrf cymdeithasol mawr ac mae systemau'n newid heb ddadl. Mae gweithio gyda dulliau print traddodiadol sy'n cyfeirio at ddulliau cynhyrchu tanddaearol yn caniatáu imi gamu y tu allan i'r digidol, yr iwnifform, y perffaith a gwyrdroi'n ysgafn y naratif dominyddol.
I work with screen-print, letterpress and lino cut to make prints that are used as modular units for large-scale installations. Work often includes objects and participation to locate the prints as a social space for generating discussion. I pose a question and search for answers as a way of revealing the structures that hold us in place. We are in the throes of great social upheaval and systems are changing without debate. Working with traditional print methods that refer to underground means of production allows me to step outside of the digital, the uniform, the perfect and gently subvert the dominant narrative.
Si Sapsford
Civil Unrest
Click on the artwork in the tour to enlarge
Mae Si Sapsford yn tynnu ar ei hanes o addasu ac animeiddio gwrthrychau cartref i greu trosiadau cerfluniol ar gyfer sefyllfaoedd ac amodau dynol, ac ar ei phrofiadau cynnar fel morwr pellter hir.
Yn Civil Unrest, mae Sapsford yn parhau i archwilio ei hofn a'i diddordeb yn y newid a all basio pobl sydd fel arfer yn wâr, a'r sbardunau a all beri i dorf heddychlon ffrwydro i rywbeth heb wâr.
Wedi'i ddal yng nghanlyniad goresgyniad America o Banama (1989), wynebodd Si Sapsford ynghyd ag wyth o Ewropeaid eraill dig dorf cynddeiriog, ac yn ofni am ei bywyd ceisiodd lloches yn Eglwys Gadeiriol Panama. ‘Fe wnaeth grymusrwydd offeiriad gyda dim ond ei awdurdod a’i ysgub ein hachub. Cawsom ein tywys allan o gefn yr eglwys a gwthio i gefn fan i ddianc. Dyma oedd y tro cyntaf yn fy mywyd imi weld y posibilrwydd o fy marwolaeth fy hun ’.
Ond er bod ei phrofiad ei hun yn Panama yn un brawychus, gall casglu torf hefyd gynrychioli'r hyn sy'n waraidd amdanom ni. Yn y cyd-destun cywir gall aflonyddwch sifil a phrotest fod yn brofiad uno sy'n arwain at newid er gwell.
“Rydw i eisiau i ‘aflonyddwch sifil ’eistedd yn anghyffyrddus gyda’r gwyliwr. Rwy'n meddwl amdano mewn ffordd eithaf trawmatig oherwydd mae'r hyn y gallem feddwl amdano fel ffilm yn digwydd mewn gwirionedd mewn amser real. Tra ein bod falle yn sefyll neu eistedd neu yfed espresso dwbl, yr ochr arall i'r byd mae pobl yn cael eu dŵr-fyrddio. Mae rhywun yn ceisio dringo ffens yn ceisio trosglwyddo eu plentyn i ddiogelwch. ”
Si Sapsford draws on her history of adapting and animating household objects to create sculptural metaphors for human situations and conditions, and on her early experiences as a long-distance sailor.
In Civil Unrest, Sapsford continues to explore both her fear and fascination with the change that can overtake normally civilized people, and the triggers that can make a peaceful crowd explode into something other than civilized.
Caught up in the aftermath of the American invasion of Panama (1989), Si Sapsford along with eight other Europeans faced the ire of an angry mob and fearing for her life sought refuge in Panama Cathedral. ‘the forcefulness of a priest with only his authority and a broom saved us. We were ushered out the back of the church and pushed into the back of a van to make our escape. It was the first time in my life that I could see the possibility of my own death’.
But whilst her own experience in Panama was a frightening one, the gathering of a crowd can also represent what is civilized about us. In the right context civil unrest and protest can be a unifying experience that leads to change for the better.
“I want ‘civil unrest’ to sit uncomfortably with the viewer. I think of it in quite a traumatic way because what we might think of as filmic is actually happening in reality in real time. Whilst we might stand or sit or drink a double espresso, on the other side of the globe there are people being water boarded. There is somebody trying to climb a fence trying to hand their child over to safety.”
Si Sapsford
Civil Unrest
Please click on the artwork in the tour to view
Mae Si Sapsford yn tynnu ar ei hanes o addasu ac animeiddio gwrthrychau cartref i greu trosiadau cerfluniol ar gyfer sefyllfaoedd ac amodau dynol, ac ar ei phrofiadau cynnar fel morwr pellter hir.
Yn Civil Unrest, mae Sapsford yn parhau i archwilio ei hofn a'i diddordeb yn y newid a all basio pobl sydd fel arfer yn wâr, a'r sbardunau a all beri i dorf heddychlon ffrwydro i rywbeth heb wâr.
Wedi'i ddal yng nghanlyniad goresgyniad America o Banama (1989), wynebodd Si Sapsford ynghyd ag wyth o Ewropeaid eraill dig dorf cynddeiriog, ac yn ofni am ei bywyd ceisiodd lloches yn Eglwys Gadeiriol Panama. ‘Fe wnaeth grymusrwydd offeiriad gyda dim ond ei awdurdod a’i ysgub ein hachub. Cawsom ein tywys allan o gefn yr eglwys a gwthio i gefn fan i ddianc. Dyma oedd y tro cyntaf yn fy mywyd imi weld y posibilrwydd o fy marwolaeth fy hun ’.
Ond er bod ei phrofiad ei hun yn Panama yn un brawychus, gall casglu torf hefyd gynrychioli'r hyn sy'n waraidd amdanom ni. Yn y cyd-destun cywir gall aflonyddwch sifil a phrotest fod yn brofiad uno sy'n arwain at newid er gwell.
“Rydw i eisiau i ‘aflonyddwch sifil ’eistedd yn anghyffyrddus gyda’r gwyliwr. Rwy'n meddwl amdano mewn ffordd eithaf trawmatig oherwydd mae'r hyn y gallem feddwl amdano fel ffilm yn digwydd mewn gwirionedd mewn amser real. Tra ein bod falle yn sefyll neu eistedd neu yfed espresso dwbl, yr ochr arall i'r byd mae pobl yn cael eu dŵr-fyrddio. Mae rhywun yn ceisio dringo ffens yn ceisio trosglwyddo eu plentyn i ddiogelwch. ”
Si Sapsford draws on her history of adapting and animating household objects to create sculptural metaphors for human situations and conditions, and on her early experiences as a long-distance sailor.
In Civil Unrest, Sapsford continues to explore both her fear and fascination with the change that can overtake normally civilized people, and the triggers that can make a peaceful crowd explode into something other than civilized.
Caught up in the aftermath of the American invasion of Panama (1989), Si Sapsford along with eight other Europeans faced the ire of an angry mob and fearing for her life sought refuge in Panama Cathedral. ‘the forcefulness of a priest with only his authority and a broom saved us. We were ushered out the back of the church and pushed into the back of a van to make our escape. It was the first time in my life that I could see the possibility of my own death’.
But whilst her own experience in Panama was a frightening one, the gathering of a crowd can also represent what is civilized about us. In the right context civil unrest and protest can be a unifying experience that leads to change for the better.
“I want ‘civil unrest’ to sit uncomfortably with the viewer. I think of it in quite a traumatic way because what we might think of as filmic is actually happening in reality in real time. Whilst we might stand or sit or drink a double espresso, on the other side of the globe there are people being water boarded. There is somebody trying to climb a fence trying to hand their child over to safety.”
Eef Veldkampf
Burn-a-flag 2017-2019
Please click on the artwork in the tour to enlarge
‘Mae llawer o fy ngwaith dros yr ychydig flynyddoedd diwethaf wedi troi o gwmpas protest. Trwy fy menter o'r enw 'Protest Supplies Store' (www.protestsuppliesstore.co.uk) rwy'n ceisio datblygu cyfleustodau protest newydd, sydd mewn ystyr ehangach yn ymgysylltu â datblygiad y ddisgwrs yn ein hoes bresennol. Protest, yn anad dim, yw un o'n mecanweithiau democrataidd pwysicaf ar gyfer newid nad yw'n orfodol o fewn sefydliadau gwleidyddol ein cymdeithasau.
Mae llosgi baneri yn draith ideolegol cryf y deuir ar ei draws yn aml yn ystod protestiadau, sy'n llythrennol yn ceisio llosgi'r genedl berthnasol. Mae hyn nid yn unig yn arwyddocaol ym maes cynrychiolaeth, fel yr ydym yn ei adnabod mewn democratiaeth, ond hefyd yn semiotig, tân yw'r arwyddocâd eithaf o ddinistr ond hefyd o greadigaeth. Fel y mae Judith Butler yn crybwyll mewn perthynas â phrotest gyfoes, y weithred yn aml yw’r galw hefyd, fel sy’n wir hefyd gyda llosgi baneri. Efallai am y rheswm hwnnw mae llosgi baneri yn anghyfreithlon mewn sawl gwlad. Mewn gwledydd lle mae'n gyfreithiol, nid yw baneri'n llosgi mwyach oherwydd bod deddfwriaeth lem ynghylch fflamadwyedd deunyddiau. Yn fyr, nid yw'r faner wedi'i goleuo mwyach, ac felly nid oes lle i newid yn yr un cod semiotig. Gan ddefnyddio mecanweithiau'r celfyddydau, rwy'n ceisio arddunoliad ar gyfer y fath clymau Gregoraidd cymdeithasol, felly mewn ymateb i'r darganfyddiadau hyn datblygais ganhwyllau sy'n edrych fel fflagiau, fel bod y fflag yn llosgi eto, ac oherwydd ei bod yn gannwyll, ymhellach yn y gwledydd lle mae llosgi'r fflag yn anghyfreithlon yn ôl y gyfraith.
‘Much of my work for the past few years has revolved around protest. Through my initiative called the 'Protest Supplies Store' (www.protestsuppliesstore.co.uk) I attempt at developing new protest utilities, that in a broader sense engage with the development of the discourse in our current era. Protest, above all, is one of our most important democratic mechanisms for change that is not mandated within the political institutions of our societies.
The burning of flags is a strong ideological treatise often encountered during protests, which quite literally attempts to burn the respective nation. This is not only significant in the field of representation, as we know it in democracy, but also semiotically, fire is the ultimate sign of destruction but also of creation. As Judith Butler mentions in relation to contemporary protest, the act is often also the demand, as is also the case with burnings flags. Perhaps for that reason the burning of flags is illegal in many countries. In countries where it is legal, flags no longer burn because there is strict legislation about the flammability of materials. In short, the flag is no longer lit, and therefore there is no room for change in the same semiotic code. Using the mechanisms of the arts, I seek sublimation for such social Gregorian knots, so in response to these discoveries I developed candles that look like flags, so that the flag burns again, and because it is a candle, moreover in the countries. where burning the flag is illegal by law.
Celia Mora
Duel, Oil on paper, 2020
Please click on the artwork in the tour to enlarge
‘Yn aml yn cymryd y corff dynol fel ffordd o fynegi cyflwr meddwl neu emosiwn, rwy’n gosod fy ffigurau mewn gofodau agos caeedig. Yn y paentiad hwn, rwy'n cyflwyno fy hun fel y pwnc, a deimlais ers dechrau ei wneud, fod angen i mi fynegi y gynddaredd mewnol a theimladau gwrthryfelgar. Ceisiais gynrychioli'r egni hwn trwy gymryd ystum herfeiddiol, gan syllu'n uniongyrchol ar gamera, hanner noeth, digywilydd, ac yn barod i hirbarhau trwy eiliad gwytnwch. Trodd hyn yn ffordd agos o wrthryfela fy hun yng ngofod caeedig fy ystafell. Mae’r ddelwedd yn adlewyrchu’r angen i ddangos cryfder nid yn unig yn gyhoeddus, hefyd i ni ein hunain ’.
‘Often taking the human body as a way of expressing a state of mind or an emotion, I place my figures in closed intimate spaces. In this painting I present myself as the subject, which since the beginning of its making, I felt I needed to express an inner angriness and rebellious feelings. I tried to represent this energy by taking a defiant pose, directly staring to camera, half naked, unashamed, and ready to endure through a resilience moment. This turned to be an intimal way of rebelling myself in the closed space of my room. The image reflects the needing of showing strength not just in public, also to ourselves’.
Peter Marshall
Disabled people against the cuts
Pobl anabl yn erbyn toriadau
Click on the images in the tour to enlarge
Pan ddaeth y Torïaid i rym (gyda’r Democratiaid Rhyddfrydol) yn 2010 a dechrau eu rhaglen lymder creulon fe wnaethant droi’r sgriw’n galetaf ar yr anabl, gan feddwl y byddent yn darged hawdd. Buan iawn y profodd DPAC eu bod yn anghywir.
Mae'r ffotograffau hyn yn ddetholiad bach o'r miloedd a gymerais o brotestiadau gan y grŵp, fel arfer ochr yn ochr â phrotestwyr anabledd eraill.
When the Tories came to power (with the Lib-Dems) in 2010 and began their savage austerity programme they turned the screw hardest on the disabled, thinking they would be an easy target. DPAC soon proved them wrong.
These photographs are a small selection from the thousands I took of protests by the group, usually alongside other disablement protesters.
Louise Burston
Future Past: Clive of India
Oil on tea packaging
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Mae'r llif diweddar o ymosodiadau ar gerfluniau yn arwydd bod dadansoddiad o hanes ac etifeddiaeth ymerodraeth yn hen bryd. Nid moment wedi'i rhewi mewn amser yn unig yw cerflun, ond cynrychiolaeth gymhleth o gyfalaf a goruchafiaeth. Yr hyn sydd dan sylw yw nid yn unig ein dyfodol ond sut rydym yn gwerthuso ein gorffennol. Mae fy nghyfres o baentiadau 'Settlers', yn aml ar becynnu te, yn archwilio cyfarfyddiadau trefedigaethol o wahanol safbwyntiau.
The recent spate of attacks on statues is a sign that an analysis of history and the legacy of empire is long overdue. A statue is not just a moment frozen in time, but a complex representation of capital and supremacy. What is in question is not only our future but how we evaluate our past.
My 'Settlers' series of paintings, often on tea packaging, explores colonial encounters from different viewpoints.
Hannah Jones / Hannahism
Bastard
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Mae gwaith Hannah yn delio â themâu hiraeth, plentynnaidd, hiwmor tywyll ac "aralloli" gwrthrychau cyfarwydd. Mae'n fabanod, yn aflonyddgar ac yn gwbl anymarferol.
Hannah's work deals with themes of nostalgia, childishness, dark humour and the "othering" of familiar objects. It is infantile, perturbing and completely impractical.
Ian Wolter
Memorial (2015)
Please on the artwork in the tour to enlarge
Yn fwy na dau fetr o daldra, mae Memorial yn gofeb fawreddog sy'n cynnwys 'rhaeadr' gyson o olew injan yn rhedeg ar draws enwau cerfiedig gwadwyr newid hinsawdd hysbys. Cyn cael ei ddewis gan y Wobr Celf Cynaliadwyedd, gwrthodwyd Memorial gan ddau leoliad proffil uchel a oedd yn ei ystyried yn rhy wleidyddol neu'n rhy risqué oherwydd ei fod yn enwi unigolion byw. Tra oedd yn cael ei arddangos yn arddangosfa GSI, ymwelodd un o'r amheuwyr newid hinsawdd rhestredig ag ef, Christopher Monckton, a fygythiodd ei ddinistrio ac a ysgrifennodd yn ddiweddarach: "I roi enw ar garreg fedd tra bod un yn dal yn fyw yw i wneud bygythiad marwolaeth, y lleferydd casineb mwyaf cas a mwyaf atgas." Parhad ymddangosiadol y gwaith celf hwn, union bwrpas cofeb, yw'r hyn a'i gwnaeth mor fygythiol i'r rhai a enwir.
At more than two metres tall, Memorial is an imposing monument that features a steady 'waterfall' of engine oil running across the carved names of known climate change deniers. Prior to being selected by the Sustainability Art Prize, Memorial was rejected by two high profile venues who saw it as too political or too risqué because it named living individuals. While on show at the GSI exhibition it was visited by one of the listed climate change sceptics, Christopher Monckton, who threatened to destroy it and who later wrote: "To put one's name on a tombstone while one is still alive is to make a death threat, the nastiest and most repellent of hate speech." The apparent permanence of this artwork, the very purpose of a memorial, is what made it so threatening to those named.
Peter Lewis
Please click on the artwork in the tour to enlarge
Rwy'n aelod o Ymgyrch Undod Palestina (PSC) ac wedi teithio'n eang yn y Dwyrain Canol. Mae fy ymarfer celf yn adlewyrchu'r rhai sydd ar yr ymylon, y defnydd o bŵer gwleidyddol a byddinoedd i ddatrys problemau ymddangosiadol. Nid yw fy arsylwadau ‘ar lawr gwlad’ yn adlewyrchu’r rhai a dyweddir yn aml gan wleidyddion sy’n gweithredu’n ddyblyg gydag agendâu amgen.
Rwy'n credu bod gwaith celf sy'n mabwysiadu ymgyrch fel strategaeth ac sy'n rhy amlwg ei natur ac yn gallu bod yn wrthgynhyrchiol i gyfleu'r neges. Rwy'n ystyried bod fy allbwn creadigol yn un lle mae'r gwyliwr yn cael ei wahodd i ddeialog, deialog nad yw'n pregethu nac yn proffesu cael atebion.
I am a member of Palestine Solidarity Campaign (PSC) and have travelled widely in the Middle East. My art practice reflects those who are marginalised, the use of political power and armies to resolve apparent problems. My observations ‘on the ground’ do not reflect those often espoused by politicians who act duplicitously with alternative agendas.
I think artwork that adopts a campaign like strategy and is too obvious in nature and can be counterproductive to getting the message across. I consider my creative output to be one where the viewer is invited into a dialogue, a dialogue that does not preach or profess to have answers.
Eef Veldkampf
Burn-a-flag 2017-2019
Please click on the artwork in the tour to enlarge
‘Mae llawer o fy ngwaith dros yr ychydig flynyddoedd diwethaf wedi troi o gwmpas protest. Trwy fy menter o'r enw 'Protest Supplies Store' (www.protestsuppliesstore.co.uk) rwy'n ceisio datblygu cyfleustodau protest newydd, sydd mewn ystyr ehangach yn ymgysylltu â datblygiad y ddisgwrs yn ein hoes bresennol. Protest, yn anad dim, yw un o'n mecanweithiau democrataidd pwysicaf ar gyfer newid nad yw'n orfodol o fewn sefydliadau gwleidyddol ein cymdeithasau.
Mae llosgi baneri yn draith ideolegol cryf y deuir ar ei draws yn aml yn ystod protestiadau, sy'n llythrennol yn ceisio llosgi'r genedl berthnasol. Mae hyn nid yn unig yn arwyddocaol ym maes cynrychiolaeth, fel yr ydym yn ei adnabod mewn democratiaeth, ond hefyd yn semiotig, tân yw'r arwyddocâd eithaf o ddinistr ond hefyd o greadigaeth. Fel y mae Judith Butler yn crybwyll mewn perthynas â phrotest gyfoes, y weithred yn aml yw’r galw hefyd, fel sy’n wir hefyd gyda llosgi baneri. Efallai am y rheswm hwnnw mae llosgi baneri yn anghyfreithlon mewn sawl gwlad. Mewn gwledydd lle mae'n gyfreithiol, nid yw baneri'n llosgi mwyach oherwydd bod deddfwriaeth lem ynghylch fflamadwyedd deunyddiau. Yn fyr, nid yw'r faner wedi'i goleuo mwyach, ac felly nid oes lle i newid yn yr un cod semiotig. Gan ddefnyddio mecanweithiau'r celfyddydau, rwy'n ceisio arddunoliad ar gyfer y fath clymau Gregoraidd cymdeithasol, felly mewn ymateb i'r darganfyddiadau hyn datblygais ganhwyllau sy'n edrych fel fflagiau, fel bod y fflag yn llosgi eto, ac oherwydd ei bod yn gannwyll, ymhellach yn y gwledydd lle mae llosgi'r fflag yn anghyfreithlon yn ôl y gyfraith.
‘Much of my work for the past few years has revolved around protest. Through my initiative called the 'Protest Supplies Store' (www.protestsuppliesstore.co.uk) I attempt at developing new protest utilities, that in a broader sense engage with the development of the discourse in our current era. Protest, above all, is one of our most important democratic mechanisms for change that is not mandated within the political institutions of our societies.
The burning of flags is a strong ideological treatise often encountered during protests, which quite literally attempts to burn the respective nation. This is not only significant in the field of representation, as we know it in democracy, but also semiotically, fire is the ultimate sign of destruction but also of creation. As Judith Butler mentions in relation to contemporary protest, the act is often also the demand, as is also the case with burnings flags. Perhaps for that reason the burning of flags is illegal in many countries. In countries where it is legal, flags no longer burn because there is strict legislation about the flammability of materials. In short, the flag is no longer lit, and therefore there is no room for change in the same semiotic code. Using the mechanisms of the arts, I seek sublimation for such social Gregorian knots, so in response to these discoveries I developed candles that look like flags, so that the flag burns again, and because it is a candle, moreover in the countries. where burning the flag is illegal by law.
Jota Ramos
Spricht Dieser Körper Deutsch? Berlin, 2020
Ganed Jota Ramos yn Porto Alegre (1989) ac mae'n byw yn Berlin, yr Almaen. Yn seiliedig ar arbrofion artistig hunangofiannol, mae'r artist yn archwilio'r corff, ysgrifennu yn datblygu yn arferion perfformio, barddoniaeth a collage, gan greu gwrthrychau gwrthwynebol sy'n sgyrsio â chyfeiriadau symbolaidd, etymolegol a hunaniaeth ddu sy'n cydblethu pynciau Afropresennoliaeth.
Spricht Dieser Körper Deutsch? Yn Gymraeg: A yw'r corff hwn yn siarad Almaeneg? cododd o gwestiwn ynglŷn â sut i ail-lunio'r straeon mud a'r holl oddrycheddau dan ormes sy'n dod i'r amlwg fel pryderon am y (ail) wybodaeth a'r anghysur y mae fy nghorff yn eu cynhyrchu mewn gofod na ellir ei oresgyn. Y teitl "Spricht Dieser Körper Deutsch?" yn cyfeirio at y llyfr "Spricht die Subalterne deutsch?" a drefnwyd gan Encarnación Gutiérrez Rodríguez, Hito Steyerl (2003) sy'n olrhain naratifau am ôl-wladychiaeth a'r syniad, hyd yn oed heddiw, nad yw dulliau damcaniaethol ac artistig sy'n dod o hanes ymfudo a lleiafrif bron byth yn cael eu hystyried.
Spricht Dieser Körper Deutsch? Berlin, 2020
Jota Ramos was born in Porto Alegre (1989) and lives in Berlin, Germany. Based on autobiographical artistic experiments, the artist explores the body, writing unfolding in the practices of performance, poetry and collage, creating dissident subjectivities that dialogue with symbolic, etymological and black identity references intertwining topics of Afropresentism.
Spricht Dieser Körper Deutsch? In English: Does this body speak German? it arose from a question about how to reconstruct the silenced stories and all the repressed subjectivities that emerge as concerns about the (re) knowledge and discomfort that my body generates in a space that cannot be invaded. The title "Spricht Dieser Körper Deutsch?" makes reference to the book "Spricht die Subalterne deutsch?" organized by Encarnación Gutiérrez Rodríguez, Hito Steyerl (2003) that traces narratives about post-colonialism and the idea that, even today, theoretical and artistic approaches that come from the history of migration and minority are almost never taken into account.
Vinay Hathi
Sports Direct Birkin Bag highlighting wealth inequality and how retail caters to it. Made from old carpet underlay, wallpaper and house paint.
Please click on the artwork in the tour to enlarge
‘Rwy’n gweithio mewn cymysgedd o gyfryngau o gerflunwaith, ffotograffiaeth, darlunio, a phaentiadau. Yr hyn sydd ganddyn nhw'n gyffredin yw bod yn rhaid iddyn nhw fod yn rhydd i wneud neu gostio ychydig iawn. Mae gwneud celf o sbwriel / deunyddiau wedi’u hailgylchu yn atgyfnerthu fy neges o anghydraddoldeb a gwastraff ’.
‘I work in a mix of medias from sculpture, photography, illustration, and paintings. What they have in common is that they must be free to make or cost very little. Making art from rubbish/recycled materials reinforces my message of inequality and waste’.
Vladimir Turner
Please click the image in the tour to enlarge
Mae Vladimír Turner yn artist rhyngddisgyblaethol sy'n gweithio gyda ffilm, gosodiadau, ymyriadau mewn gofod cyhoeddus a pherfformio. Yn ei waith mae'n canolbwyntio ar bynciau cymdeithasol-wleidyddol fel ecoleg, trefoli, hawliau i'r ddinas ac adlewyrchiad cyffredinol cyd-destun actifiaeth, symudiadau gwrth-sefydliadol a diwylliant DIY.
Vladimír Turner is interdisciplinary artist working with film, installations, interventions in public space and performance. In his work he focuses on socio-political topics such as ecology, urbanism, rights to the city and general reflexion of the context of activism, anti–institutional movements and DIY culture.
Caroline Wilkins
'Empty but full of Potential' 2018
7 lino prints on 35 boxes depicting the seven ages of man
Please click the image in the tour to enlarge
Rwy'n gweithio gyda phrint sgrin, print llythyren a thoriad leino i wneud printiau sy'n cael eu defnyddio fel unedau modiwlaidd ar gyfer gosodiadau ar raddfa fawr. Mae gwaith yn aml yn cynnwys gwrthrychau a chyfranogiad i leoli'r printiau fel gofod cymdeithasol ar gyfer ennyn trafodaeth. Rwy'n gofyn cwestiwn ac yn chwilio am atebion fel ffordd o ddatgelu'r strwythurau sy'n ein dal yn ein lle. Rydyn ni yn y cyfnod o gynnwrf cymdeithasol mawr ac mae systemau'n newid heb ddadl. Mae gweithio gyda dulliau print traddodiadol sy'n cyfeirio at ddulliau cynhyrchu tanddaearol yn caniatáu imi gamu y tu allan i'r digidol, yr iwnifform, y perffaith a gwyrdroi'n ysgafn y naratif dominyddol.
I work with screen-print, letterpress and lino cut to make prints that are used as modular units for large-scale installations. Work often includes objects and participation to locate the prints as a social space for generating discussion. I pose a question and search for answers as a way of revealing the structures that hold us in place. We are in the throes of great social upheaval and systems are changing without debate. Working with traditional print methods that refer to underground means of production allows me to step outside of the digital, the uniform, the perfect and gently subvert the dominant narrative.
Shaun Featherstone
RED SHOES
Radical Poster Archive
Educating Agitating Organising
Click on the artwork in the tour to enlarge
Mae RED SHOES Radical Poster Archive yn brosiect dielw dan arweiniad
artistiaid
wedi'i leoli yn Ne Cymru sy'n cael ei redeg gan Shaun Featherstone.
Mae'r archif yn cynnwys dros 200 o bosteri radical o ymgyrchoedd a
symudiadau Prydeinig a rhyngwladol sy'n ymwneud â hawliau sifil a
dynol, cydraddoldeb, anghydfodau diwydiannol, tlodi, undod rhyngwladol,
cyfiawnder hinsawdd a heddwch. Mae gwahoddiadau bellach ar agor ar gyfer
ymholiadau arddangosfeydd yn enwedig o leoliadau cymunedol a llawr
gwlad, sefydliadau a gwyliau. Mae rhoddion posteri gan grwpiau ac
unigolion yn cael eu derbyn ar hyn o bryd.
Gwybodaeth bellach:
Cyfryngau Cymdeithasol: RedShoesRadicalPosterArchive
shaunfeatherstone@live.co.uk
RED SHOES Radical Poster Archive is a not for profit artist-led project
based in South Wales run by Shaun Featherstone. The archive consists of
over 200 radical posters from British and international campaigns and
movements concerned with civil and human rights, equality, industrial
disputes, poverty, international solidarity, climate justice and peace.
Invitations are now open for exhibition enquiries especially from
community and grassroots venues, organisations and festivals. Poster
donations from groups and individuals are currently being accepted.
Further information: social media: RedShoesRadicalPosterArchive
shaunfeatherstone@live.co.uk
Hard Stop
Mae Davin Watne a Dawn Woolley yn cyd-weithio, dan yr enw Hard Stop, i gynhyrchu ymyriadau celf sy'n cwestiynu'r wybodaeth a dderbyniwn a syniadau o wirionedd yn y gymdeithas gyfoes. Gan dynnu o faterion cyfoes yn y DU a'r UD, maent yn archwilio rhethreg cyfryngau torfol. Maent yn defnyddio rhithiau optegol i ddangos nad yw pethau bob amser fel yr ymddengys. Mae ‘Trickle Around Economics’ a ‘Race, Class Gender’ yn cyflwyno rhithiau optegol fel placardiau protest. Maent yn drosiadau ar gyfer ystumio'r wybodaeth sy'n digwydd mewn cyflwyniadau cyfryngau o ddigwyddiadau cymdeithasol, gwleidyddol ac economaidd cyfredol. Mae baner ‘Denial Death Cult’ yn cyflwyno darlun didactig o’n dibyniaeth hunanladdol ar danwydd ffosil.
Davin Watne and Dawn Woolley work collaboratively, under the name Hard Stop, to produce art interventions that question the information we receive and notions of truth in contemporary society. Drawing from current affairs in the UK and US, they examine the rhetoric of mass-media. They use optical illusions to demonstrate that things are not always as they appear to be. ‘Trickle Around Economics’ and ‘Race, Class Gender’ present optical illusions as protest placards. They are metaphors for the distortion of information that occurs in media presentations of current social, political and economic events. The ‘Denial Death Cult’ banner presents a didactic illustration of our suicidal dependence on fossil fuels.
The Unfair Funfair
Adeiladwyd yr Unfair Funfair gan Will Thomas a'i beintio gan James
Burgess.
Fe'i comisiynwyd gan Grŵp Masnach Deg Ammanford, gyda chyllid
cychwynnol gan Hwb Cymru Affrica acamser a chefnogaeth wedi rhoddi gan
Oxfam yn Abertawe.
Mae'r ffair lawn yn cynnwys pum stondin, a jig-so enfawr! Fe'i defnyddir
mewn ysgolion ac mewn digwyddiadau cyhoeddus i hyrwyddo Masnach Deg ac i godi ymwybyddiaeth am annhegwch y rhan fwyaf o systemau masnachu yn y
byd heddiw.
The Unfair Funfair was built by Will Thomas and painted by James
Burgess.
It was commissioned by Ammanford Fairtrade Group, with initial funding
from Hub Cymru Africa and donated time and support from Oxfam in
Swansea.
The full fair consists of five stalls, and a giant jigsaw!
It is used in schools and at public events to promote Fairtrade and to
raise awareness about the unfairness of most trading systems in the
world today.
Shaun Featherstone
RED SHOES
Radical Poster Archive
Educating Agitating Organising
Click on the artwork in the tour to enlarge
Mae RED SHOES Radical Poster Archive yn brosiect dielw dan arweiniad
artistiaid
wedi'i leoli yn Ne Cymru sy'n cael ei redeg gan Shaun Featherstone.
Mae'r archif yn cynnwys dros 200 o bosteri radical o ymgyrchoedd a
symudiadau Prydeinig a rhyngwladol sy'n ymwneud â hawliau sifil a
dynol, cydraddoldeb, anghydfodau diwydiannol, tlodi, undod rhyngwladol,
cyfiawnder hinsawdd a heddwch. Mae gwahoddiadau bellach ar agor ar gyfer
ymholiadau arddangosfeydd yn enwedig o leoliadau cymunedol a llawr
gwlad, sefydliadau a gwyliau. Mae rhoddion posteri gan grwpiau ac
unigolion yn cael eu derbyn ar hyn o bryd.
Gwybodaeth bellach:
Cyfryngau Cymdeithasol: RedShoesRadicalPosterArchive
shaunfeatherstone@live.co.uk
RED SHOES Radical Poster Archive
Educating Agitating Organising
RED SHOES Radical Poster Archive is a not for profit artist-led project
based in South Wales run by Shaun Featherstone. The archive consists of
over 200 radical posters from British and international campaigns and
movements concerned with civil and human rights, equality, industrial
disputes, poverty, international solidarity, climate justice and peace.
Invitations are now open for exhibition enquiries especially from
community and grassroots venues, organisations and festivals. Poster
donations from groups and individuals are currently being accepted.
Further information: social media: RedShoesRadicalPosterArchive
shaunfeatherstone@live.co.uk
Hard Stop
Mae Davin Watne a Dawn Woolley yn cyd-weithio, dan yr enw Hard Stop, i gynhyrchu ymyriadau celf sy'n cwestiynu'r wybodaeth a dderbyniwn a syniadau o wirionedd yn y gymdeithas gyfoes. Gan dynnu o faterion cyfoes yn y DU a'r UD, maent yn archwilio rhethreg cyfryngau torfol. Maent yn defnyddio rhithiau optegol i ddangos nad yw pethau bob amser fel yr ymddengys. Mae ‘Trickle Around Economics’ a ‘Race, Class Gender’ yn cyflwyno rhithiau optegol fel placardiau protest. Maent yn drosiadau ar gyfer ystumio'r wybodaeth sy'n digwydd mewn cyflwyniadau cyfryngau o ddigwyddiadau cymdeithasol, gwleidyddol ac economaidd cyfredol. Mae baner ‘Denial Death Cult’ yn cyflwyno darlun didactig o’n dibyniaeth hunanladdol ar danwydd ffosil.
Davin Watne and Dawn Woolley work collaboratively, under the name Hard Stop, to produce art interventions that question the information we receive and notions of truth in contemporary society. Drawing from current affairs in the UK and US, they examine the rhetoric of mass-media. They use optical illusions to demonstrate that things are not always as they appear to be. ‘Trickle Around Economics’ and ‘Race, Class Gender’ present optical illusions as protest placards. They are metaphors for the distortion of information that occurs in media presentations of current social, political and economic events. The ‘Denial Death Cult’ banner presents a didactic illustration of our suicidal dependence on fossil fuels.
Images of Prominent Swansea Changemakers
by Swansea College of Art Photography Students
Swansea Festival of Stitch working with elderly persons during the pandemic
Hard Stop
Mae Davin Watne a Dawn Woolley yn cyd-weithio, dan yr enw Hard Stop, i gynhyrchu ymyriadau celf sy'n cwestiynu'r wybodaeth a dderbyniwn a syniadau o wirionedd yn y gymdeithas gyfoes. Gan dynnu o faterion cyfoes yn y DU a'r UD, maent yn archwilio rhethreg cyfryngau torfol. Maent yn defnyddio rhithiau optegol i ddangos nad yw pethau bob amser fel yr ymddengys. Mae ‘Trickle Around Economics’ a ‘Race, Class Gender’ yn cyflwyno rhithiau optegol fel placardiau protest. Maent yn drosiadau ar gyfer ystumio'r wybodaeth sy'n digwydd mewn cyflwyniadau cyfryngau o ddigwyddiadau cymdeithasol, gwleidyddol ac economaidd cyfredol. Mae baner ‘Denial Death Cult’ yn cyflwyno darlun didactig o’n dibyniaeth hunanladdol ar danwydd ffosil.
Davin Watne and Dawn Woolley work collaboratively, under the name Hard Stop, to produce art interventions that question the information we receive and notions of truth in contemporary society. Drawing from current affairs in the UK and US, they examine the rhetoric of mass-media. They use optical illusions to demonstrate that things are not always as they appear to be. ‘Trickle Around Economics’ and ‘Race, Class Gender’ present optical illusions as protest placards. They are metaphors for the distortion of information that occurs in media presentations of current social, political and economic events. The ‘Denial Death Cult’ banner presents a didactic illustration of our suicidal dependence on fossil fuels.
Hard Stop
Mae Davin Watne a Dawn Woolley yn cyd-weithio, dan yr enw Hard Stop, i gynhyrchu ymyriadau celf sy'n cwestiynu'r wybodaeth a dderbyniwn a syniadau o wirionedd yn y gymdeithas gyfoes. Gan dynnu o faterion cyfoes yn y DU a'r UD, maent yn archwilio rhethreg cyfryngau torfol. Maent yn defnyddio rhithiau optegol i ddangos nad yw pethau bob amser fel yr ymddengys. Mae ‘Trickle Around Economics’ a ‘Race, Class Gender’ yn cyflwyno rhithiau optegol fel placardiau protest. Maent yn drosiadau ar gyfer ystumio'r wybodaeth sy'n digwydd mewn cyflwyniadau cyfryngau o ddigwyddiadau cymdeithasol, gwleidyddol ac economaidd cyfredol. Mae baner ‘Denial Death Cult’ yn cyflwyno darlun didactig o’n dibyniaeth hunanladdol ar danwydd ffosil.
Davin Watne and Dawn Woolley work collaboratively, under the name Hard Stop, to produce art interventions that question the information we receive and notions of truth in contemporary society. Drawing from current affairs in the UK and US, they examine the rhetoric of mass-media. They use optical illusions to demonstrate that things are not always as they appear to be. ‘Trickle Around Economics’ and ‘Race, Class Gender’ present optical illusions as protest placards. They are metaphors for the distortion of information that occurs in media presentations of current social, political and economic events. The ‘Denial Death Cult’ banner presents a didactic illustration of our suicidal dependence on fossil fuels.
Hard Stop
Mae Davin Watne a Dawn Woolley yn cyd-weithio, dan yr enw Hard Stop, i gynhyrchu ymyriadau celf sy'n cwestiynu'r wybodaeth a dderbyniwn a syniadau o wirionedd yn y gymdeithas gyfoes. Gan dynnu o faterion cyfoes yn y DU a'r UD, maent yn archwilio rhethreg cyfryngau torfol. Maent yn defnyddio rhithiau optegol i ddangos nad yw pethau bob amser fel yr ymddengys. Mae ‘Trickle Around Economics’ a ‘Race, Class Gender’ yn cyflwyno rhithiau optegol fel placardiau protest. Maent yn drosiadau ar gyfer ystumio'r wybodaeth sy'n digwydd mewn cyflwyniadau cyfryngau o ddigwyddiadau cymdeithasol, gwleidyddol ac economaidd cyfredol. Mae baner ‘Denial Death Cult’ yn cyflwyno darlun didactig o’n dibyniaeth hunanladdol ar danwydd ffosil.
Davin Watne and Dawn Woolley work collaboratively, under the name Hard Stop, to produce art interventions that question the information we receive and notions of truth in contemporary society. Drawing from current affairs in the UK and US, they examine the rhetoric of mass-media. They use optical illusions to demonstrate that things are not always as they appear to be. ‘Trickle Around Economics’ and ‘Race, Class Gender’ present optical illusions as protest placards. They are metaphors for the distortion of information that occurs in media presentations of current social, political and economic events. The ‘Denial Death Cult’ banner presents a didactic illustration of our suicidal dependence on fossil fuels.
Plein le Dos
Mae Plein le Dos (Oddi ar ein cefnau) yn syniad a ddaeth i'r amlwg gyntaf ar ddechrau 2019. Y nod oedd sefydlu oriel ar-lein genedlaethol o'r negeseuon ar gefn y siacedi melyn go iawn, fel y mae pobl yn eu gwisgo, trwy alw am cyfraniadau. Plein le dos yw enw taenlen felen sy'n cynnwys delweddau sydd wedi'u dwyn ynghyd mewn fformat math poster A2, wedi'i argraffu ar y ddwy ochr ac yn addas ar gyfer postio anghyfreithlon, wedi'i ddosbarthu am ddim neu am rodd; daeth ei 13 rhifyn ar wahân â 24 000 ewro i'r rhai a anafwyd a'r rhai a garcharwyd, gan ddarparu cronfeydd cyfreithiol a streic. Mae Plein le dos yn gasgliad sy'n dwyn ynghyd y rhai sy'n ymwneud â'r prosiect hwn ac sy'n helpu, yn bennaf trwy ddosbarthu'r ffurflen mewn amryw o arddangosiadau yn nhrefi a dinasoedd o amgylch Ffrainc. Mae "Plein le dos" hefyd yn deitl llyfr dwyieithog sy'n cynnwys 365 delwedd o'r festiau melyn (a'u sloganau).
Plein le Dos (Off our backs) is an idea that first emerged at the beginning of 2019. The aim was to set up a national online gallery of the messages on the back of the actual yellow jackets, as worn by people, by calling for contributions. Plein le dos is the name of a yellow broadsheet featuring images brought together in an A2 poster type format, printed on both sides and suitable for flyposting, distributed for free or for a donation; its 13 separate editions brought in 24 000 euros for the injured and the imprisoned, providing legal and strike funds. Plein le dos is a collective which brings together those involved in this project and who help, mainly by distributing the flysheet in various demonstrations in towns and cities around France. "Plein le dos" is also the title of a bilingual book which features 365 images of the yellow vests (and their slogans).
John Thompson
Vehicle 1
Please click on the image in the tour to enlarge
“Dur, wedi sgôrio neu ysgythru, ynghyd ag adrannau pren, cerameg a cherrig yw fy neunydd sylfaenol. Rwy'n defnyddio ystod o offer a phrosesau o laserau i forthwylion neu offer deintyddol a brethyn emeri cain. Mae fy nulliau yn debyg i rai curwr panel cerbyd sy'n siapio ac yn cromlinio adrannau metel unigol i ffurfio strwythur cydlynol cyflawn. Rwy'n gweithio o stiwdio ar fferm weithredol yn Hampshire, Lloegr – nid eidyl wledig, mwy peiriant gwyrdd wedi'i gysylltu'n uniongyrchol âg y gadwyn fwyd cyflenwi a galw. Diwydiant â staff isel â mecanwaith uchel wedi'i leoli yn yr iseldir ym Mharc Cenedlaethol mwyaf newydd Prydain wedi'i boblogi gan wartheg cig eidion, seilos grawn a chymudwyr i gyd wedi'u gosod yn erbyn tapestri ymddangosiadol bucolig o fflora a ffawna. Mae arlunio yn hanfodol i'm hymarfer. Ni ddylai pryderu neu seboni ond yn syml yn gweithredu fel mecanwaith ymateb greddfol, fel dyddiadur neu ffordd o greu bydoedd dychmygol. Mae fy ngwaith yn talu gwrogaeth i'r gwrthrych crefftus traddodiadol ond mae'n cael ei yrru gan syniadau a delweddaeth sy'n gysylltiedig â materion gwleidyddol, cymdeithasol a hunaniaeth gyfoes.”
“Steel, scored or etched, combined with wood, ceramic and stone sections is my basic material. I use a range of tools and processes from lasers to hammers or dental tools and fine emery cloth. My methods are akin to those of a vehicle panel beater who shapes and curves individual metal sections to form a complete coherent structure.I work from a studio on a working farm in Hampshire, England - no rural idyll, more a green machine connected directly to the supply and demand food chain. A low manned, highly mechanised industry set in the rolling downland of Britain’s newest National Park populated by beef cattle, grain silos and commuters all set against a seemingly bucolic tapestry of flora and fauna. Drawing is essential to my practice. It shouldn’t care or flatter but simply function as an instinctive response mechanism, as a diary or a way of creating imaginary worlds. My work pays homage to the traditionally crafted object but is driven by ideas and imagery associated with contemporary political, social and identity issues.”
Hard Stop
Mae Davin Watne a Dawn Woolley yn cyd-weithio, dan yr enw Hard Stop, i gynhyrchu ymyriadau celf sy'n cwestiynu'r wybodaeth a dderbyniwn a syniadau o wirionedd yn y gymdeithas gyfoes. Gan dynnu o faterion cyfoes yn y DU a'r UD, maent yn archwilio rhethreg cyfryngau torfol. Maent yn defnyddio rhithiau optegol i ddangos nad yw pethau bob amser fel yr ymddengys. Mae ‘Trickle Around Economics’ a ‘Race, Class Gender’ yn cyflwyno rhithiau optegol fel placardiau protest. Maent yn drosiadau ar gyfer ystumio'r wybodaeth sy'n digwydd mewn cyflwyniadau cyfryngau o ddigwyddiadau cymdeithasol, gwleidyddol ac economaidd cyfredol. Mae baner ‘Denial Death Cult’ yn cyflwyno darlun didactig o’n dibyniaeth hunanladdol ar danwydd ffosil.
Davin Watne and Dawn Woolley work collaboratively, under the name Hard Stop, to produce art interventions that question the information we receive and notions of truth in contemporary society. Drawing from current affairs in the UK and US, they examine the rhetoric of mass-media. They use optical illusions to demonstrate that things are not always as they appear to be. ‘Trickle Around Economics’ and ‘Race, Class Gender’ present optical illusions as protest placards. They are metaphors for the distortion of information that occurs in media presentations of current social, political and economic events. The ‘Denial Death Cult’ banner presents a didactic illustration of our suicidal dependence on fossil fuels.
The Unfair Funfair
Adeiladwyd yr Unfair Funfair gan Will Thomas a'i beintio gan James
Burgess.
Fe'i comisiynwyd gan Grŵp Masnach Deg Ammanford, gyda chyllid
cychwynnol gan Hwb Cymru Affrica acamser a chefnogaeth wedi rhoddi gan
Oxfam yn Abertawe.
Mae'r ffair lawn yn cynnwys pum stondin, a jig-so enfawr! Fe'i defnyddir
mewn ysgolion ac mewn digwyddiadau cyhoeddus i hyrwyddo Masnach Deg ac i godi ymwybyddiaeth am annhegwch y rhan fwyaf o systemau masnachu yn y
byd heddiw.
The Unfair Funfair was built by Will Thomas and painted by James
Burgess.
It was commissioned by Ammanford Fairtrade Group, with initial funding
from Hub Cymru Africa and donated time and support from Oxfam in
Swansea.
The full fair consists of five stalls, and a giant jigsaw!
It is used in schools and at public events to promote Fairtrade and to
raise awareness about the unfairness of most trading systems in the
world today.
Ken Kamara
Please click on the images in tour to enlarge
#BLM – BLACK LIVES MATTER | “10,000 FFOADURIAID” 06 MEHEFIN 2020
Mae gen i gwestiynau:
Sut allwn ni ddewis peidio â gweld? Sut allwn ni ddewis osgoi?
Mae yna ddioddefaint sy'n cael ei achosi ac sy'n parhau i gael ei achosi, ac y mae pobl yn dal i ddewis ei anwybyddu.
Fel person a anwyd ym Mhrydain o dras Gorllewin Affrica, deallaf yn dda iawn boen gwahaniaethu a'r ofn o beidio â cynnyddu trwy gymdeithas, sydd wedi fy nghadw'n dawel yn rhy hir. Dros amser deuthum i delerau ag anghyfiawnder a'i dderbyn, gan mai derbyn camdriniaeth oherwydd lliw fy nghroen oedd y ffordd yr oedd ac y mae pethau. Mae'n rhan o'r norm.
Nid yw hynny'n ei wneud yn iawn.
Fel dyn du, fel arlunydd, fel bod dynol, rwy’n gwrthod troi llygad dall at firws hiliaeth, ac at ba mor ddwfn y mae wedi niweidio ein cymdeithas.
Trwy'r lens dewisais ddod o hyd i ffordd i geisio helpu pobl i weld. I geisio helpu pobl i ddangos empathi. Ceisio helpu pobl i gysylltu â dynoliaeth nid yn unig pobl o liw, yn hytrach â phawb sy'n dymuno siarad yn onest am gostau hiliaeth.
Mae yna bobl mas ‘na sy'n deall, ac mae yna bobl nad ydyn nhw'n deall ond yn penderfynu sefyll a chefnogi'r achos. Gwyddom nad oes cydraddoldeb, a heb gydraddoldeb nid oes y fath beth â chymdeithas gyfiawn, iach.
Mae'r gyfres hon o bortreadau yn cwmpasu pobl sy'n perthyn i wahanol genedlaethau, rhywiau, crefyddau, ethnigrwydd a chefndiroedd bywyd. Mae pob un ohonyn nhw'n perthyn i'r un hil: y dynol.
Mae pob portread yn adlewyrchu mewn gwahanol ffyrdd yr hyn sydd wrth wraidd y Mudiad Black Lives Matter: brwydr llawer ohonom i ddod â phobl ynghyd, yn erbyn grym allgyrchol hiliaeth sydd wedi'i gynllunio i rwygo pobl ar wahân.
Brwydr y rhai sy'n dewis bod yn onest am y sefyllfa a chyda'u hunain, ac i ddilyn y llwybr anghyfforddus o arddangos, yn hytrach na chocŵn yn niogelwch eu swigen, gan adael baich yr ymladd i eraill.
#BLM - BLACK LIVES MATTER |"10,000 REFUGEES" 06 JUNE 2020
I have questions:
How can we choose not to see? How can we choose to avoid?
There is a sufferance that is inflicted and that is continuing to be inflicted, that people still choose to ignore.
As a British born person with West African descent, I understand very well the pain of discrimination and the fear of not progressing through society, which has kept me quite for way too long. Over time I came to terms with injustice and accepted it, as accepting abuse because of the colour of my skin was just the way things were and are. It is part of the norm.
That does not make it right.
As a black man, as an artist, as a human, I refuse to turn a blind eye to the virus of racism, and to how deeply it has harmed our society.
Through the lens I chose to find a way to try and help people see. To try and help people empathise. To try and help people connect with the humanity of not just people of colour, rather of all those who wish to speak truthfully about the costs of racism.
There are people out there who understand, and there are people who don’t understand but decide to stand and support the cause. We know that there is no equality, and without equality there is no such thing as a just, healthy society.
This series of portraits encompasses people belonging to different generations, genders, religions, ethnicities and walks of life. Every one of them belongs to the same race: the human.
Each portrait reflects in different ways what stands at the core of the Black Lives Matter Movement: the struggle of many of us to bring people together, against the centrifugal force of racism which is designed to tear people apart.
The struggle of those who choose to be honest about the situation and with themselves, and to undertake the uncomfortable path of demonstrating, rather than cocooning in the safety of their bubble, leaving the burden of the fight to others.
Michael Cheung
852-2019
Printed book
Please click on the artwork in the tour to enlarge
‘Ymladdodd pobl Hong Kong yn galed yn erbyn agenda wleidyddol anghyfiawn y llywodraeth, sy’n ceisio tawelu llais democratiaeth. Ond yr hyn sy'n torri fy nghalon yw y gallai'r pethau y buon ni'n ymladd drostyn nhw - egwyddorion, credoau, ddod yn ddi-bwys mewn amser, yn union fel crair filoedd o flynyddoedd yn ôl, dim ond nwydd.
Mae blynyddoedd gwaedlyd y Chwyldro wedi troi’n ond eiriau, damcaniaethau a thrafodaethau, wedi dod yn ysgafnach na phlu, yn ddychryn neb. “Pan fyddwn yn brwydro yn erbyn y bil estraddodi drwg, yn erbyn heddlu sy'n dod yn arf ar gyfer cenhadaeth wleidyddol, yn erbyn ymosodiadau diwahân ar bobl ddiniwed rhag terfysgoedd a ysgogwyd gan Lywodraeth Tseina yn ceisio creu braw, tra bod gwaed a bywyd yn cael ei golli i’r gwrs hyn, roedd yr adnod hon yn “The Unbearable Lightness of Being” gan Milan Kundera yn dal i ymddangos yn fy meddwl. Hyd yn oed os yw hanes yn parhau i "ddychwelyd", dim ond unwaith mae ein bywyd. Fe allai’r hyn rydyn ni’n ymladd amdano nawr, y credoau a’r egwyddorion rydyn ni’n eu cario, ddod yn eiriau yn unig mewn 500 mlynedd, dod yn ddi-bwys, yn union fel ddaeth rhyfel rhwng dwy wlad filoedd o flynyddoedd yn ôl, yn rair, yn nwydd’.
‘Hong Kongers fought hard against injustice political agenda of the government, that tries to silence the voice of democracy. But what breaks my heart is that the things we fought for - principles, beliefs, might become weightless in time, just like a relic from thousands of years ago, just a commodity.
The bloody years of the Revolution have turned into mere words, theories, and discussions, have become lighter than feathers, frightening no one.” When we battle against the evil extradition bill, against police force that becomes a weapon for a political mission, against Indiscriminate attacks on innocent people from riot thugs mobilised by the Chinese Government trying to create terror, while blood were shed and life was lost for this course, this verse in Milan Kundera’s “ The Unbearable Lightness of Being” kept popping up in my mind. Even if history keeps "returning", our life is just once. What we fight for now, the beliefs and principles that we carry, might became mere words in 500 years, became weightless, just like a war between two countries thousands of years ago, became a relic, a commodity’.
Caroline Wilkins
'Empty but full of Potential'
2018
7 lino prints on 35 boxes depicting the seven ages of man
Please on the artwork in the tour to enlarge
Rwy'n gweithio gyda phrint sgrin, print llythyren a thoriad leino i wneud printiau sy'n cael eu defnyddio fel unedau modiwlaidd ar gyfer gosodiadau ar raddfa fawr. Mae gwaith yn aml yn cynnwys gwrthrychau a chyfranogiad i leoli'r printiau fel gofod cymdeithasol ar gyfer ennyn trafodaeth. Rwy'n gofyn cwestiwn ac yn chwilio am atebion fel ffordd o ddatgelu'r strwythurau sy'n ein dal yn ein lle. Rydyn ni yn y cyfnod o gynnwrf cymdeithasol mawr ac mae systemau'n newid heb ddadl. Mae gweithio gyda dulliau print traddodiadol sy'n cyfeirio at ddulliau cynhyrchu tanddaearol yn caniatáu imi gamu y tu allan i'r digidol, yr iwnifform, y perffaith a gwyrdroi'n ysgafn y naratif dominyddol.
I work with screen-print, letterpress and lino cut to make prints that are used as modular units for large-scale installations. Work often includes objects and participation to locate the prints as a social space for generating discussion. I pose a question and search for answers as a way of revealing the structures that hold us in place. We are in the throes of great social upheaval and systems are changing without debate. Working with traditional print methods that refer to underground means of production allows me to step outside of the digital, the uniform, the perfect and gently subvert the dominant narrative.
Bob Bicknell-Knight
Outbreak, 2020
Mae Outbreak yn waith fideo byr, dolennog, yn darlunio Boris Johnson, Prif Weinidog presennol y
Y Deyrnas Unedig, ynghlwm wrth beiriant anadlu anfewnwthiol, yn gorwedd mewn gwely ysbyty. Mae'r gwaith yn ymateb i’r pandemig Coronafeirws parhaus (COVID-19) ac fe’i hysbrydolir gan arhosiad saith diwrnod Johnson ym mis Ebrill 2020 yn Ysbyty St Thomas yn Llundain wrth ddioddef o COVID-19.
Yn ystod ei arhosiad, ac am beth amser wedi hynny, roedd llawer yn amheus o Johnson wedi cael
y clefyd, gyda damcaniaethwyr cynllwyn yn pendroni a oedd y digwyddiad wedi bod yn stynt cysylltiadau cyhoeddus i dawelu meddwl y cyhoedd bod COVID-19 yn hawdd ei drin. Gofynnwyd i lawer o’r meddygon a’r nyrsys a oedd yn gofalu am Johnson lofnodi cytundebau peidio â datgelu (NDA) ac ni chaniatawyd i unrhyw ffotograffwyr ddogfennu arhosiad Johnson yn St Thomas. Mae Outbreak, felly, yn darlunio eiliad mewn amser a allai fod wedi digwydd neu beidio, ac mae'n arwyddluniol o ymdriniaeth drychinebus Johnson â'r pandemig COVID-19 yn y DU.
Outbreak is a short, looping video work, depicting Boris Johnson, the current Prime Minister of the
United Kingdom, attached to a non-invasive ventilator, lying in a hospital bed. The work is a response
to the ongoing Coronavirus (COVID-19) pandemic and is inspired by Johnson’s seven day stay in April
2020 at St Thomas' Hospital in London whilst suffering from COVID-19.
During his stay, and for some time afterwards, many were suspicious of Johnson actually having had
the disease, with conspiracy theorists wondering whether the incident had been a public relations stunt to reassure the public that COVID-19 was easily treatable. Many of the doctors and nurses who cared for Johnson were asked to sign non-disclosure agreements (NDAs) and no photographers were allowed to document Johnson’s stay at St Thomas'. Outbreak, therefore, depicts a moment in time that may or may not have happened, and is emblematic of Johnson’s disastrous handling of the COVID-19 pandemic in the UK.
Hard Stop
Mae Davin Watne a Dawn Woolley yn cyd-weithio, dan yr enw Hard Stop, i gynhyrchu ymyriadau celf sy'n cwestiynu'r wybodaeth a dderbyniwn a syniadau o wirionedd yn y gymdeithas gyfoes. Gan dynnu o faterion cyfoes yn y DU a'r UD, maent yn archwilio rhethreg cyfryngau torfol. Maent yn defnyddio rhithiau optegol i ddangos nad yw pethau bob amser fel yr ymddengys. Mae ‘Trickle Around Economics’ a ‘Race, Class Gender’ yn cyflwyno rhithiau optegol fel placardiau protest. Maent yn drosiadau ar gyfer ystumio'r wybodaeth sy'n digwydd mewn cyflwyniadau cyfryngau o ddigwyddiadau cymdeithasol, gwleidyddol ac economaidd cyfredol. Mae baner ‘Denial Death Cult’ yn cyflwyno darlun didactig o’n dibyniaeth hunanladdol ar danwydd ffosil.
Davin Watne and Dawn Woolley work collaboratively, under the name Hard Stop, to produce art interventions that question the information we receive and notions of truth in contemporary society. Drawing from current affairs in the UK and US, they examine the rhetoric of mass-media. They use optical illusions to demonstrate that things are not always as they appear to be. ‘Trickle Around Economics’ and ‘Race, Class Gender’ present optical illusions as protest placards. They are metaphors for the distortion of information that occurs in media presentations of current social, political and economic events. The ‘Denial Death Cult’ banner presents a didactic illustration of our suicidal dependence on fossil fuels.
Hard Stop
Mae Davin Watne a Dawn Woolley yn cyd-weithio, dan yr enw Hard Stop, i gynhyrchu ymyriadau celf sy'n cwestiynu'r wybodaeth a dderbyniwn a syniadau o wirionedd yn y gymdeithas gyfoes. Gan dynnu o faterion cyfoes yn y DU a'r UD, maent yn archwilio rhethreg cyfryngau torfol. Maent yn defnyddio rhithiau optegol i ddangos nad yw pethau bob amser fel yr ymddengys. Mae ‘Trickle Around Economics’ a ‘Race, Class Gender’ yn cyflwyno rhithiau optegol fel placardiau protest. Maent yn drosiadau ar gyfer ystumio'r wybodaeth sy'n digwydd mewn cyflwyniadau cyfryngau o ddigwyddiadau cymdeithasol, gwleidyddol ac economaidd cyfredol. Mae baner ‘Denial Death Cult’ yn cyflwyno darlun didactig o’n dibyniaeth hunanladdol ar danwydd ffosil.
Davin Watne and Dawn Woolley work collaboratively, under the name Hard Stop, to produce art interventions that question the information we receive and notions of truth in contemporary society. Drawing from current affairs in the UK and US, they examine the rhetoric of mass-media. They use optical illusions to demonstrate that things are not always as they appear to be. ‘Trickle Around Economics’ and ‘Race, Class Gender’ present optical illusions as protest placards. They are metaphors for the distortion of information that occurs in media presentations of current social, political and economic events. The ‘Denial Death Cult’ banner presents a didactic illustration of our suicidal dependence on fossil fuels.
Ways of Protest: Film Statements
Carol Harrison
A Musical Animated Memoir set in London 1968-73
Adlewyrchiad ac ail-greu'r blynyddoedd a luniodd pwy ydw i.
Cyfnod pan oedd protest a gwrthsafiad yn rhan o fywyd bob dydd. Beth oedd yn bersonol - wedi'i wleidyddoli pan ddaeth pobl ynghyd i ymladd dros eu hawliau.
Mae gweithredoedd Myfyrwyr, Mudiad y Merched, Rhyddhad Hoyw, Undebau Squatters ac Hawlwyr, yn darparu fframwaith dogfennol ar gyfer yr hyn sydd yn ei hanfod yn atgofion personol, safbwynt plentyn.
Olrheinir y neges wleidyddol trwy'r dull cyfathrebu; comics wedi'u arlunio â llaw, posteri wedi'u hargraffu ar sgrin, taflenni, placardiau, papurau, pamffledi a'r wasg danddaearol. Mae'r rhain yn adlewyrchu cyfundeb ac ymgyrchoedd yr oes ond maent yr un mor berthnasol heddiw.
Taith synhwyraidd trwy weadau, lliwiau a synau plentyndod, wedi'i hail-adeiladu.
A reflection and re-creation of the years that shaped who I am.
A time when protest and resistance were part of everyday life. What was personal - politicized when people came together to fight for their rights.
The actions of Students, the Women's Movement, Gay Liberation, Squatters and Claimants Unions, provide a documentary framework for what are in essence personal memories, a child's POV.
The political message is traced through the means of communication; hand drawn comics, screen- printed posters, leaflets, placards, papers, pamphlets and the underground press. These reflect the collectivism and campaigns of the time but are just as relevant today.
A sensory journey through the textures, colours and sounds of childhood, re-constructed.
Ben Browton
A FLICKER OF RECOGNITION 2019
Wrth ystyried thema Ffyrdd o Brotest, cofiais o fy mhlentyndod fy mod wedi gwrthod siarad am oddeutu 6 mis ar ôl i fy nheulu symud o Ynys Wyth i Sba Leamington, pan oeddwn tua 2 1/2 oed. Erbyn hyn, gwn fod yr amod hwn yn cael ei alw'n fwtistiaeth 'Gwirfoddol' neu 'Ddetholus'. Mae gwneud y penderfyniad i ddod yn fud mewn protest dawel yn dod yn weithred arbenigol o brotest, yn hytrach na ffurfiau mwy lleisiol ac ymosodol o brotest; gwrthod llwyr i siarad neu ryngweithio â'r rhai o'm cwmpas.
Cyfarwyddais y fideo hon yn fy stiwdio yn 2019 ar ôl imi fod yn astudio faint o amser y mae ymwelwyr oriel gelf yn ei dreulio yn edrych ar baentiadau unigol (tua 5 eiliad ar gyfartaledd). Mae'r gwaith fideo yn fy nangos yn fy modd hunan dilys anneuaidd (ffordd arall o brotestio yn erbyn normau cymdeithas/ anghyfiawnderau yn erbyn cymunedau LHDT+) o flaen cefndir o dŷ sy'n llosgi, yn syllu allan ar y gwyliwr mewn gweithred o ymosodiad dawel, gan beiddio'r gwyliwr i gynnal cyswllt llygad â mi trwy'r fideo am 3 ':18" fy mod wedi gallu syllu yn ymwybodol i lens y camera, gan amrantu a symud cyn lleied ag y gallwn.
In contemplating the theme of Ways Of Protest, I remembered from my childhood that at the age of around 2 1/2, I refused to speak for around 6 months after my family moved from the Isle Of Wight to Leamington Spa. I now know this condition to be called 'Voluntary' or 'Selective' mutism. Making the decision to become mute in a silent protest becomes a specialised act of protest, as opposed to more vocal and aggressive forms of protest; a point-blank refusal to speak or to interact with those around me.
I directed this video in my studio in 2019 after I had been studying the amount of time that art gallery visitors spend looking at individual paintings (around 5 seconds on average). The video work features me in my true-self gender-fluid mode (another way of protest against the norms of society/injustices against LGBTQI+ communities) in front of a backdrop of a burning house, staring out at the viewer in an act of silent aggression, daring the viewer to maintain eye contact with me via the video for the duration at 3':18" that I was able to consciously stare into the camera lens, blinking and moving as little as I could.
Gisela Ferreira
Como Uma Muhler
Mae gan y fenyw berffaith y cyfan: gyrfa lwyddiannus, perthnasoedd solet, plant, a thŷ cwbl dwt, i gyd tra’n wastad edrych yn bert, yn swil ac yn fodlon. Nid yw'r fenyw berffaith yn bodoli.
Cafodd Gisela Ferreira ei geni a'i magu yn Águeda, Portiwgal ac astudiodd y piano trwy gydol ei phlentyndod. Yn 2008 fe’i cyflwynwyd i fale clasurol, a daeth dawns gyfoes yn ddiweddarach, yn 2014. Tra yn gyfyngedig gartref oherwydd y pandemig COVID-19, dechreuodd Gisela arbrofi gyda dawnsio sinema, gan greu darnau bach fel "como uma mulher". Ar hyn o bryd, mae hi'n gweithio ar ddarn perfformiad dawns byw o'r enw "# 12658" [teitl gweithiol].
The perfect woman has it all: a successful career, solid relationships, children, and a perfectly neat house, all while always looking pretty, demure and content. The perfect woman does not exist.
Gisela Ferreira was born and raised in Águeda, Portugal and studied piano throughout her childhood. In 2008 she was introduced to classical ballet, and contemporary dance came later, in 2014. While confined at home because of the COVID-19 pandemic, Gisela started experimenting with cine-dance, creating small pieces such as "como uma mulher". Currently, she is working on a live dance-performance piece titled "#12658" [working title].
Aisling Ward
The Path of a Single Thread, 2020.
Mae arfer Aisling Ward yn archwilio'r corff dynol fel golygfa ar gyfer arddodiad gwleidyddol, cof a hefyd fel sail ar gyfer gwrthiant. Gan gyfuno cymysgedd o ddeunyddiau archifol, arferion dawnsio wedi eu choreograffu, darnau o ffilm digidol, testun a golygiadau rhythmig o seiniau, mae hi'n creu perfformiadau amlddisgyblaethol sy'n aml yn cyfeirio at yr hanesion cymdeithasol a gwleidyddol sy'n ymwneud â llafur diwydiannol.
The Path of a Single Thread yw profiad amlgyfrwng sy'n cyfuno perfformiad, fideo ac argraffu . Mae'r gwaith yn cyfeirio at hanes cymdeithasol a gwleidyddol gweithgynhyrchu les yn Nwyrain Canolbarth Lloegr, yn benodol y rhai sy'n ymwneud â gwleidyddiaeth dosbarth a rhyw. Gan ddefnyddio dawns a rhythm ailadroddus fel ffurfiau o danio, mae'r darn yn ystumio tuag at adfer ymwrthedd ffeministaidd o fewn y gweithlu.
Aisling Ward's practice explores the human body as a sight for political imposition, of memory and also as a ground for resistance. Combining a mixture of archival materials, choreographed dance routines, digital footage, text and rhythmic edits of sounds, she creates multidisciplinary performances that often reference the social and political histories surrounding industrial labour.
The Path of a Single Thread is as a multimedia experience combining performance, video and print. The work references the social and political histories of lace manufacturing in the East Midlands, specifically those surrounding class and gender politics. Using dance and repetitive rhythm as forms of ignition, the piece gestures towards a reclamation of feminist resistance within the workforce.
Thaís DeMelo and Pedro H.C
AMPM
Mae Thaís DeMelo a Pedro H.C Matos yn artistiaid o Frasil, y mae eu gwaith yn canolbwyntio ar gynyrchiadau ffilm a'r cyfryngau a datblygu prosiectau celf fel arddangosfeydd a gosodiadau.
Mae AMPM yn ffilm dystopaidd ac arbrofol lle mae gan setiau teledu analog y pŵer i dorri'r wal ddimensiynol rydyn ni'n cael ein hunain ynddi, gan ganiatáu i'w "helwyr" brofi efelychiadau yn seiliedig ar yr hyn sy'n cael ei daflunio i ran ddyfnaf eu hymennydd. Mae pob teledu yn cyfateb i 01 profiad, o'r bore tan anadl olaf y nos. Mae profiad breuddwydiol, gwleidyddol ac apelgar yn weledol y cwpl yn dangos pwysigrwydd y cysylltiad rhwng y cyrff yn cael mynediad i’w brwydrau ac arwyddair bywyd cyffredin.
Thaís DeMelo and Pedro H.C Matos are Brazilian artists whose work is focused on film & media productions and development of art projects such as exhibitions and installations.
AMPM is a dystopian and experimental film in which analog TVs have the power to break the dimensional wall we find ourselves in, allowing its "hunters" to experience simulations based on what is projected into the deepest part of their brain. Each television is equivalent to 01 experience, from morning until the last breath of the night. The couple's dreamlike, political and visually appealing experience shows the importance of the connection between the bodies accessing their mutual struggles and life motto.
Ben Steiner
'Undertakers and Dummies support a third runway at Heathrow.'
Artistiaid. Dudley DeFigure, Ben Steiner.
Wedi'i ysgrifennu, ei berfformio, ei gyfarwyddo a'i olygu gan Ben Steiner. Ffotograffiaeth gan Steve Forrest.
Cyfrwng ; Ffilm fideo yn cynnwys hiwmor, pypedwaith a tafleisiaeth, a gyflwynwyd ar gyfryngau cymdeithasol, 2016-17.
Mewn 36 o ffilmiau fideo a bostiwyd ar gyfryngau cymdeithasol, anogodd yr ymgymerwr Dudley DeFigure gyd dymis a thrychinebyddion i gefnogi adeiladu trydydd rhedfa yn Heathrow, maes awyr prysuraf, swnllyd a mwyaf gwenwynig y byd. Edrychwyd ar ei bledion dros 200,000 o weithiau. Yn ffodus, methodd yr ymgyrch.
'Undertakers and Dummies support a third runway at Heathrow.'
Artists. Dudley DeFigure, Ben Steiner.
Written, performed, directed and edited by Ben Steiner. Stills photography by Steve Forrest.
Medium; Video film involving humour, puppetry and ventriloquism, presented on social media, 2016-17.
In 36 video films posted on social media, undertaker Dudley DeFigure urged fellow dummies and catastrophists to support the building of a third runway at Heathrow, the world's busiest, noisiest and most toxic airport. His pleas were viewed over 200,00 times. Happily, the campaign failed.
Natacha Voliakovsky
ES UNA PREGUNTA ABIERTA (IT’S AN OPEN QUESTION) Site-specific performance Buenos Aires, 2017.
Mae Es una pregunta abierta (Mae'n gwestiwn agored) yn weithred safle-benodol a gynhelir yn Ni Una Menos, gorymdaith menywod sy'n digwydd yn flynyddol ers 2015 yn yr Ariannin a gwledydd eraill America Ladin. Mae'r orymdaith hon yn deillio o fenter newyddiadurwyr, artistiaid ac actifyddion, ac yna ymledodd i weddill y gymdeithas, gyda'r pwrpas o godi ymwybyddiaeth ar fater lladdiad menywod yn yr Ariannin (lle mae menyw yn cael ei llofruddio bob 36 awr) a'r galw am polisïau cyhoeddus ar y mater hwn. Roedd y weithred yn cynnwys ymagor, o fraich i fraich o flaen y frest, faner ddu gyda'r ymadrodd ESUNAPREGUNTAABIERTA (MAENGWESTIWNAGORED) wedi'i hargraffu mewn llythrennau gwyn, gan efelychu tarian ddynol. Cynhyrchodd y presenoldeb hwn ym man cyhoeddus, yn gydfodoli â gweddill y gwrthdystwyr, wahanol ymatebion, empathi a thrais ill dau, a roddodd ystyr i'r weithred. Mae gan yr ymadrodd a argraffwyd ar y faner ei darddiad mewn ffeministiaeth radical o ddiwedd y 1960au ac mae'n cyfeirio at yr ymadrodd “mae'r personol yn wleidyddol”. Mae'r berthynas â'r ansicrwydd ynghylch cyfanrwydd cyrff menywod yn fater preifat, ond mae'r argyfwng ar gyfer ei adeiladwaith gwleidyddol yn fater cyhoeddus. Credir bod y cysylltiad rhwng y weithred unigol hon (yr effaith a gynhyrchir ym mhob corff gan y newyddion am laddiad menywod a cham-drin) ynghyd â'i amlygiad casgliadol (un corff sy'n cynnwys miloedd, un llais wedi'i ffurfio gan lawer) yn y cyd-destun hwn o’i pŵer symbolaidd.
Es una pregunta abierta (It's an open question) is a site-specific action carried out at Ni Una Menos, a women's march that takes place annually since 2015 in Argentina and other Latin American countries. This march stems from the initiative of journalists, artists and activists, and then spread to the rest of society, with the purpose of raising awareness on the issue of femicide in Argentina (where a woman is murdered every 36 hours) and the demand for public policies on this matter. The action consisted in unfolding, from arm to arm in front of the chest, a black flag with the phrase ESUNAPREGUNTAABIERTA (IT’SANOPENQUESTION) printed in white letters, emulating a human shield. This presence in the public space, coexisting with the rest of the demonstrators, generated different reactions, both empathy and violence, which gave meaning to the action. The phrase printed on the flag has its origin in radical feminism from the late 1960’s and refers to the phrase “the personal is political”. The relationship with the uncertainty for the integrity of women's bodies is a private matter, but the emergency for its political construction is a public matter. The connection between this individual action (the impact produced in each body by the news of femicide and abuse) as well as its collective manifestation (a single body composed of thousands, a single voice made up by many) are thought in this context from its symbolic power
Virginie Foloppe
‘Yn Ffrainc, ers mis Tachwedd 2018, mae festiau melyn wedi bod yn gwrthdystio yn y stryd dros gyfiawnder cymdeithasol ac yn ddioddefwyr trais yr heddlu, yn enwedig gyda’r defnydd o LBD. Gyda bwled LBD, roeddwn i eisiau trawsnewid ystyr yr arf hwn, gan ei ddefnyddio fel y pwff o golur gwleidyddol, wedi'i berfformio trwy wrando ar sloganau a recordiwyd ar y stryd. Fe wnaeth y greadigaeth, yn ystod y cyfnod cloi ym Mharis, roi'r teimlad i mi o aros yn gysylltiedig â symudiadau cymdeithasol.
Rwy’n ‘videast’ ac yn athro sinema yn y New Sorbonne ym Mharis. Rwy'n dysgu cynrychioliadau o drais rhywiol mewn delweddau symudol.
‘In France, since November 2018, yellow vests have been demonstrating in the street for social justice and are victims of police violence, in particular with the use of LBD. With an LBD bullet, I wanted to transform the meaning of this weapon, using it like the puff of political makeup, performed by listening to slogans recorded in the street. Creation, during confinement in Paris, gave me the feeling of staying connected with social movements.
I am a ‘videast’ and a teacher of cinema at the New Sorbonne in Paris. I teach representations of rape in moving images.
JD Short | Beltalowda
Ffurfiwyd y band Beltalowda yn ystod y cyfnod cloi ac ysgrifennwyd caneuon fel ymateb i ddigwyddiadau cyfredol.
BELTALOWDA YN DATGELU EP CYMDEITHASOL-WLEIDYDDOL "UNHEARD LANGUAGE"
Fel y dywedodd y gwych Nina Simone unwaith, "Dyletswydd artist yw adlewyrchu'r amseroedd." Mae Beltalowda yn fand a grëwyd gyda'r teimlad hwnnw mewn golwg. Daeth partneriaeth Mat Alano-Martin o Bloomington, IN, a JD Short, sy'n byw yn y DU, yn fyw fel ymateb i anghydraddoldeb ac anghyfiawnderau cymdeithas gyfalafol dirwystr.
Cofnodwyd eu EP cyntaf "Unheard Language" wrth ymbellhau cymdeithasol yn ystod y pandemig gan ddefnyddio dwy stiwdio gartref fyrfyfyr a oedd yn byw 4,000 milltir i ffwrdd oddi wrth ei gilydd. Mae'r EP yn mynd i'r afael â phynciau fel gormes economaidd, malais wleidyddol, creulondeb yr heddlu, Covid-19 a phwysigrwydd actifiaeth. Wedi'i ysgrifennu, ei recordio a'i ryddhau dros ddim ond 8 wythnos, mae "Unheard Language" yn ymateb emosiynol amrwd i'r presennol ac mae'n cynnwys ymddangosiadau gan Adam Turla o Murder by Death (One of the Hundred), Jason Groth o The Coke Dares & Magnolia Electric Co. (Blue is the Color) ac Anthony Elliott o Kali Masi (Lip Service).
The band Beltalowda was formed during lockdown and songs were written as a reaction to current events.
BELTALOWDA RELEASE SOCIO-POLITICAL EP "UNHEARD LANGUAGE"
As the great Nina Simone once said, "An artist's duty is to reflect the times." Beltalowda is a band created with that sentiment in mind. The partnership of the Bloomington, IN based Mat Alano-Martin and the London, UK residing expat JD Short came to life as a reaction to the inequality and injustices of an unchecked capitalist society.
Their debut EP "Unheard Language" was recorded while social distancing during the pandemic using two improvised home studios that resided 4,000 miles away from one another. The EP tackles topics such as economic oppression, political malfeasance, police brutality, Covid-19 and the importance of activism. Written, recorded and released over the course of just 8 weeks, "Unheard Language" is a raw emotional response to the now and features guest appearances from Adam Turla of Murder by Death (One of the Hundred), Jason Groth of The Coke Dares & Magnolia Electric Co. (Blue is the Color) and Anthony Elliott of Kali Masi (Lip Service).
Judit Csobod, Marcela Echeverki & Stephen Donnelly
“MeicroGamweddau: gweithredoedd gwrthiant digymell, asiantau dros dro ar gyfer newid
Mae ein hymchwil barhaus i FeicroGamweddau yn myfyrio ar sut mae'r rhan fwyaf o drafodaethau'n ystyried byrfyfyrio a phrotestio fel “digwyddiad” o fewn fframwaith statws o werth artistig ac esthetig, yn hytrach na “di-ddigwyddiad” bywyd bob dydd - ac felly'n eithrio ystod eang o bosibiliadau lle mai byrfyfyr a phrotest yn digwydd. Trwy adleoli’n gysyniadol fyrfyfyr a phrotestio i brofiadau corfforedig bywyd bob dydd, gobeithiwn adfer y gweithredoedd gwrthsafiad digymell hyn o fasnacheiddio academaidd ac artistig, gan ailddatgan eu gallu i ymgorffori profiadau gwirioneddol drawsnewidiol yn gymdeithasol.
Mae MeicroGamweddau yn brosiect ymchwil parhaus a gychwynnwyd gan Judit Csobod (Hwngari), Marcella Echeverri (Columbia) a Steve Donnelly (Cymru). Mae'r prosiect rhyngddisgyblaethol hwn yn dwyn ynghyd eu profiadau a'u cefndiroedd unigol mewn meysydd cerddoriaeth, anthropoleg, astudiaethau diwylliannol, cynhyrchu a threfnu celf mewn mannau cyhoeddus, arferion celf sy'n wleidyddol ac yn gymdeithasol ymwybodol, a chyfundebiaeth. Mae Steve, Marcela a Judit yn fyfyrwyr graddedig yn y Sefydliad Rhyngwladol ar gyfer Astudiaethau Beirniadol mewn Byrfyfyrio a leolir yn Guelph, Ontario, Canada. ”
“MicroTransgressions : spontaneous acts of resistance, temporary agents for change
Our ongoing research into MicroTransgressions reflects on how most discussions consider improvisation and protest as an “event” within a status framework of artistic and aesthetic value, as opposed to the “non-event” of everyday life - thus excluding a wide range of possibilities where improvisation and protest occur. By conceptually relocating improvisation and protest to the embodied experiences of everyday life, we hope to recover these spontaneous acts of resistance from academic and artistic commodification, re-asserting their capacity to embody genuinely socially-transformative experiences.
MicroTransgressions is an ongoing research project initated by Judit Csobod(Hungary), Marcella Echeverri (Columbia) and Steve Donnelly (Wales). This interdisciplinary project draws together their individual experiences and backgrounds in areas of music, anthropology, cultural studies, art production and organisation in public spaces, politically and socially conscious art practices, and collectivism. Steve, Marcela and Judit are graduate students at the International Institute for Critical Studies in Improvisation located in Guelph, Ontario, Canada.”
Jota Ramos
Spricht Dieser Körper Deutsch? Berlin, 2020
Ganed Jota Ramos yn Porto Alegre (1989) ac mae'n byw yn Berlin, yr Almaen. Yn seiliedig ar arbrofion artistig hunangofiannol, mae'r artist yn archwilio'r corff, ysgrifennu yn datblygu yn arferion perfformio, barddoniaeth a collage, gan greu gwrthrychau gwrthwynebol sy'n sgyrsio â chyfeiriadau symbolaidd, etymolegol a hunaniaeth ddu sy'n cydblethu pynciau Afropresennoliaeth.
Spricht Dieser Körper Deutsch? Yn Gymraeg: A yw'r corff hwn yn siarad Almaeneg? cododd o gwestiwn ynglŷn â sut i ail-lunio'r straeon mud a'r holl oddrycheddau dan ormes sy'n dod i'r amlwg fel pryderon am y (ail) wybodaeth a'r anghysur y mae fy nghorff yn eu cynhyrchu mewn gofod na ellir ei oresgyn. Y teitl "Spricht Dieser Körper Deutsch?" yn cyfeirio at y llyfr "Spricht die Subalterne deutsch?" a drefnwyd gan Encarnación Gutiérrez Rodríguez, Hito Steyerl (2003) sy'n olrhain naratifau am ôl-wladychiaeth a'r syniad, hyd yn oed heddiw, nad yw dulliau damcaniaethol ac artistig sy'n dod o hanes ymfudo a lleiafrif bron byth yn cael eu hystyried.
Spricht Dieser Körper Deutsch? Berlin, 2020
Jota Ramos was born in Porto Alegre (1989) and lives in Berlin, Germany. Based on autobiographical artistic experiments, the artist explores the body, writing unfolding in the practices of performance, poetry and collage, creating dissident subjectivities that dialogue with symbolic, etymological and black identity references intertwining topics of Afropresentism.
Spricht Dieser Körper Deutsch? In English: Does this body speak German? it arose from a question about how to reconstruct the silenced stories and all the repressed subjectivities that emerge as concerns about the (re) knowledge and discomfort that my body generates in a space that cannot be invaded. The title "Spricht Dieser Körper Deutsch?" makes reference to the book "Spricht die Subalterne deutsch?" organized by Encarnación Gutiérrez Rodríguez, Hito Steyerl (2003) that traces narratives about post-colonialism and the idea that, even today, theoretical and artistic approaches that come from the history of migration and minority are almost never taken into account.
Phoebe Beckett
The First Police Were Clowns
'Dyma ddarnau ffilm fideo wedi'u golygu, a gymerwyd ar ffôn, o brotest Black Lives Matter yn Llundain ar 3ydd, 6ed a 7fed Mehefin 2020. Mae'r fideo yn cyfleu golygfeydd o geffylau yn gwefru a corlannu yr heddlu, gyda meddyliau anthropolegol am natur a tharddiad yr heddlu.
Gan dynnu ar ddeunydd ethnograffig y Meistri Seremoni brodorol gogledd Califfornia, a berfformiodd iteriadau pŵer hunanymwybodol ffôl mewn defodau parodi, mae'r fideo hwn yn dod â ni i ofyn pam mae golygfeydd o bŵer yn cynnwys y gwrthddywediadau mwyaf gor-realaidd. Yr hyn y mae'r deunydd hwn ar berfformiadau defodol brodorol America yn ei ddysgu inni yw bod plismona yn drosiad yn wreiddiol ar gyfer abswrdiaeth bywyd gyda sofraniaid '.
'This is edited video footage, taken on a phone, of the Black Lives Matter protest in London on 3rd, 6th and 7th June 2020. The video captures scenes of horses charging and the police kettling, with anthropological musings about the nature and origins of the police.
Drawing on ethnographic material of the indigenous northern Californian Masters of Ceremony, who performed self-consciously foolish iterations of power in rituals of parody, this video brings us to ask why scenes of power contain the most overzealous contradictions. What this material on native American ritual performances teaches us is that policing was originally a metaphor for the absurdity of life with sovereigns'.
Johan Brucker-Cohen & Mark Ramos
To Protect and Server
Mae "To Protect and Server" yn defnyddio system ReCaptcha Gwgl i ailddyrannu detholiad ar hap o 30 delwedd ganfyddedig o "Creulondeb yr Heddlu" mewn ymgais i hyfforddi'r boblogaeth ar yr hyn a ystyrir yn "ddefnyddiau annerbyniol o rym" gan heddlu sy'n cael eu talu i amddiffyn y cyhoedd. Mae'r prosiect hefyd yn drosiad ar gyfer meddalwedd CAPTCHA sy'n gweithredu yn yr un ffordd ag y mae heddlu'n ei wneud i "yn ôl y sôn" amddiffyn y Rhyngrwyd rhag cynnwys maleisus ac actorion drwg ond yn methu'r cyhoedd yn llawer rhy aml.
Pan fydd defnyddiwr yn dewis y delweddau yn y CAPTCHA yn llwyddiannus maent yn cael eu hailgyfeirio i fideo o'r gêm VR "Police Enforcement VR:1-King-27". Mae "Police Enforcement VR" yn efelychydd heddlu byd agored VR lle gall chwaraewyr fynychu rhith "Academi Heddlu" i hyfforddi i ddod yn heddwas. Mae chwaraewyr yn cychwyn wrth i'r Heddlu recriwtio ac yna'n gweithio i ddatblygu eu gyrfaoedd. Gall chwaraewyr y gêm grwydro'n rhydd ar y map, derbyn galwadau o'u bryslythyr, neu ddal y rhai sydd dan amheuaeth ar droed ac mewn car. Yn y pen draw, bydd "To Protect and Server" yn hyfforddi unrhyw unigolyn i feddwl fel heddwas wrth ystyried ei ragfarnau ymhlyg.
"To Protect and Server" utilizes Google's ReCaptcha system to re-appropriates a randomized selection of 30 perceived images of "Police Brutality" in an attempt to train the population on what is deemed "unacceptable uses of force" by police who are paid to protect the public. The project is also a metaphor for CAPTCHA software acting in the same way police do to "supposedly" protect the Internet from malicious content and bad actors but fail the public far too often.
When a user successfully chooses the images in the CAPTCHA they are redirected to a video of the VR game "Police Enforcement VR:1-King-27". "Police Enforcement VR" is a VR open world police simulator where players can attend a virtual "Police Academy" to train to become a police officer. Players start as Police recruits and then work to advance their careers. Players of the game can roam free on the map, accept calls from dispatch, or catch suspects on foot and by car. Ultimately, "To Protect and Server" will train any individual to think like a police officer while taking into account their implicit biases.
Laura Elisabeth Levick
2020 Vison on Red
Beret with plastic and acrylic painted badges
Mae Laura wedi graddio mewn celfyddyd gain ac yn astudio MA yn seicotherapi celf ar hyn o bryd. Mae Levick yn arlunydd amlddisgyblaethol ac mae'n ymateb i sefyllfaoedd cyfredol a chyflwr meddwl. Mae gan Levick gred gref yn y defnydd o gelf fel offeryn iacháu ac mae'n archwilio'r syniad hwn trwy baent, ffotograffiaeth a pherfformiad.
Mae Levick yn ymchwilio i syniadau olion a'n lle a'n pwrpas unigol yn y byd a sut rydyn ni'n profi bywyd, gan gymryd ysbrydoliaeth o straeon pobl, yn delio'n uniongyrchol â rhyngweithiadau a pherthnasoedd dynol i roi sylwadau ar gyflwr y gymdeithas gyfoes.
Laura is a fine art graduate currently studying MA art psychotherapy. Levick is a multidisciplinary artist and responds to current situations and state of mind. Levick has a strong belief in the use of art as a healing tool and explores this notion through paint, photography and performance.
Levick investigates the ideas of traces and our individual place and purpose in the world and how we experience life, taking inspiration from people's stories, dealing directly with human interactions and relationships to comment on the state of contemporary society.
Ways of Protest: Film Statements
Carol Harrison
A Musical Animated Memoir set in London 1968-73
Adlewyrchiad ac ail-greu'r blynyddoedd a luniodd pwy ydw i.
Cyfnod pan oedd protest a gwrthsafiad yn rhan o fywyd bob dydd. Beth oedd yn bersonol - wedi'i wleidyddoli pan ddaeth pobl ynghyd i ymladd dros eu hawliau.
Mae gweithredoedd Myfyrwyr, Mudiad y Merched, Rhyddhad Hoyw, Undebau Squatters ac Hawlwyr, yn darparu fframwaith dogfennol ar gyfer yr hyn sydd yn ei hanfod yn atgofion personol, safbwynt plentyn.
Olrheinir y neges wleidyddol trwy'r dull cyfathrebu; comics wedi'u arlunio â llaw, posteri wedi'u hargraffu ar sgrin, taflenni, placardiau, papurau, pamffledi a'r wasg danddaearol. Mae'r rhain yn adlewyrchu cyfundeb ac ymgyrchoedd yr oes ond maent yr un mor berthnasol heddiw.
Taith synhwyraidd trwy weadau, lliwiau a synau plentyndod, wedi'i hail-adeiladu.
A reflection and re-creation of the years that shaped who I am.
A time when protest and resistance were part of everyday life. What was personal - politicized when people came together to fight for their rights.
The actions of Students, the Women's Movement, Gay Liberation, Squatters and Claimants Unions, provide a documentary framework for what are in essence personal memories, a child's POV.
The political message is traced through the means of communication; hand drawn comics, screen- printed posters, leaflets, placards, papers, pamphlets and the underground press. These reflect the collectivism and campaigns of the time but are just as relevant today.
A sensory journey through the textures, colours and sounds of childhood, re-constructed.
BEN BROWTON
A FLICKER OF RECOGNITION 2019
Wrth ystyried thema Ffyrdd o Brotest, cofiais o fy mhlentyndod fy mod wedi gwrthod siarad am oddeutu 6 mis ar ôl i fy nheulu symud o Ynys Wyth i Sba Leamington, pan oeddwn tua 2 1/2 oed. Erbyn hyn, gwn fod yr amod hwn yn cael ei alw'n fwtistiaeth 'Gwirfoddol' neu 'Ddetholus'. Mae gwneud y penderfyniad i ddod yn fud mewn protest dawel yn dod yn weithred arbenigol o brotest, yn hytrach na ffurfiau mwy lleisiol ac ymosodol o brotest; gwrthod llwyr i siarad neu ryngweithio â'r rhai o'm cwmpas.
Cyfarwyddais y fideo hon yn fy stiwdio yn 2019 ar ôl imi fod yn astudio faint o amser y mae ymwelwyr oriel gelf yn ei dreulio yn edrych ar baentiadau unigol (tua 5 eiliad ar gyfartaledd). Mae'r gwaith fideo yn fy nangos yn fy modd hunan dilys anneuaidd (ffordd arall o brotestio yn erbyn normau cymdeithas/ anghyfiawnderau yn erbyn cymunedau LHDT+) o flaen cefndir o dŷ sy'n llosgi, yn syllu allan ar y gwyliwr mewn gweithred o ymosodiad dawel, gan beiddio'r gwyliwr i gynnal cyswllt llygad â mi trwy'r fideo am 3 ':18" fy mod wedi gallu syllu yn ymwybodol i lens y camera, gan amrantu a symud cyn lleied ag y gallwn.
In contemplating the theme of Ways Of Protest, I remembered from my childhood that at the age of around 2 1/2, I refused to speak for around 6 months after my family moved from the Isle Of Wight to Leamington Spa. I now know this condition to be called 'Voluntary' or 'Selective' mutism. Making the decision to become mute in a silent protest becomes a specialised act of protest, as opposed to more vocal and aggressive forms of protest; a point-blank refusal to speak or to interact with those around me.
I directed this video in my studio in 2019 after I had been studying the amount of time that art gallery visitors spend looking at individual paintings (around 5 seconds on average). The video work features me in my true-self gender-fluid mode (another way of protest against the norms of society/injustices against LGBTQI+ communities) in front of a backdrop of a burning house, staring out at the viewer in an act of silent aggression, daring the viewer to maintain eye contact with me via the video for the duration at 3':18" that I was able to consciously stare into the camera lens, blinking and moving as little as I could.
GISELA FERREIRA
Como Uma Muhler
Mae gan y fenyw berffaith y cyfan: gyrfa lwyddiannus, perthnasoedd solet, plant, a thŷ cwbl dwt, i gyd tra’n wastad edrych yn bert, yn swil ac yn fodlon. Nid yw'r fenyw berffaith yn bodoli.
Cafodd Gisela Ferreira ei geni a'i magu yn Águeda, Portiwgal ac astudiodd y piano trwy gydol ei phlentyndod. Yn 2008 fe’i cyflwynwyd i fale clasurol, a daeth dawns gyfoes yn ddiweddarach, yn 2014. Tra yn gyfyngedig gartref oherwydd y pandemig COVID-19, dechreuodd Gisela arbrofi gyda dawnsio sinema, gan greu darnau bach fel "como uma mulher". Ar hyn o bryd, mae hi'n gweithio ar ddarn perfformiad dawns byw o'r enw "# 12658" [teitl gweithiol].
The perfect woman has it all: a successful career, solid relationships, children, and a perfectly neat house, all while always looking pretty, demure and content. The perfect woman does not exist.
Gisela Ferreira was born and raised in Águeda, Portugal and studied piano throughout her childhood. In 2008 she was introduced to classical ballet, and contemporary dance came later, in 2014. While confined at home because of the COVID-19 pandemic, Gisela started experimenting with cine-dance, creating small pieces such as "como uma mulher". Currently, she is working on a live dance-performance piece titled "#12658" [working title].
AISLING WARD
The Path of a Single Thread, 2020.
Mae arfer Aisling Ward yn archwilio'r corff dynol fel golygfa ar gyfer arddodiad gwleidyddol, cof a hefyd fel sail ar gyfer gwrthiant. Gan gyfuno cymysgedd o ddeunyddiau archifol, arferion dawnsio wedi eu choreograffu, darnau o ffilm digidol, testun a golygiadau rhythmig o seiniau, mae hi'n creu perfformiadau amlddisgyblaethol sy'n aml yn cyfeirio at yr hanesion cymdeithasol a gwleidyddol sy'n ymwneud â llafur diwydiannol.
The Path of a Single Thread yw profiad amlgyfrwng sy'n cyfuno perfformiad, fideo ac argraffu . Mae'r gwaith yn cyfeirio at hanes cymdeithasol a gwleidyddol gweithgynhyrchu les yn Nwyrain Canolbarth Lloegr, yn benodol y rhai sy'n ymwneud â gwleidyddiaeth dosbarth a rhyw. Gan ddefnyddio dawns a rhythm ailadroddus fel ffurfiau o danio, mae'r darn yn ystumio tuag at adfer ymwrthedd ffeministaidd o fewn y gweithlu.
Aisling Ward's practice explores the human body as a sight for political imposition, of memory and also as a ground for resistance. Combining a mixture of archival materials, choreographed dance routines, digital footage, text and rhythmic edits of sounds, she creates multidisciplinary performances that often reference the social and political histories surrounding industrial labour.
The Path of a Single Thread is as a multimedia experience combining performance, video and print. The work references the social and political histories of lace manufacturing in the East Midlands, specifically those surrounding class and gender politics. Using dance and repetitive rhythm as forms of ignition, the piece gestures towards a reclamation of feminist resistance within the workforce.
Thaís DeMelo and Pedro H.C
AMPM
Mae Thaís DeMelo a Pedro H.C Matos yn artistiaid o Frasil, y mae eu gwaith yn canolbwyntio ar gynyrchiadau ffilm a'r cyfryngau a datblygu prosiectau celf fel arddangosfeydd a gosodiadau.
Mae AMPM yn ffilm dystopaidd ac arbrofol lle mae gan setiau teledu analog y pŵer i dorri'r wal ddimensiynol rydyn ni'n cael ein hunain ynddi, gan ganiatáu i'w "helwyr" brofi efelychiadau yn seiliedig ar yr hyn sy'n cael ei daflunio i ran ddyfnaf eu hymennydd. Mae pob teledu yn cyfateb i 01 profiad, o'r bore tan anadl olaf y nos. Mae profiad breuddwydiol, gwleidyddol ac apelgar yn weledol y cwpl yn dangos pwysigrwydd y cysylltiad rhwng y cyrff yn cael mynediad i’w brwydrau ac arwyddair bywyd cyffredin.
Thaís DeMelo and Pedro H.C Matos are Brazilian artists whose work is focused on film & media productions and development of art projects such as exhibitions and installations.
AMPM is a dystopian and experimental film in which analog TVs have the power to break the dimensional wall we find ourselves in, allowing its "hunters" to experience simulations based on what is projected into the deepest part of their brain. Each television is equivalent to 01 experience, from morning until the last breath of the night. The couple's dreamlike, political and visually appealing experience shows the importance of the connection between the bodies accessing their mutual struggles and life motto.
BEN STEINER
'Undertakers and Dummies support a third runway at Heathrow.'
Artistiaid. Dudley DeFigure, Ben Steiner.
Wedi'i ysgrifennu, ei berfformio, ei gyfarwyddo a'i olygu gan Ben Steiner. Ffotograffiaeth gan Steve Forrest.
Cyfrwng ; Ffilm fideo yn cynnwys hiwmor, pypedwaith a tafleisiaeth, a gyflwynwyd ar gyfryngau cymdeithasol, 2016-17.
Mewn 36 o ffilmiau fideo a bostiwyd ar gyfryngau cymdeithasol, anogodd yr ymgymerwr Dudley DeFigure gyd dymis a thrychinebyddion i gefnogi adeiladu trydydd rhedfa yn Heathrow, maes awyr prysuraf, swnllyd a mwyaf gwenwynig y byd. Edrychwyd ar ei bledion dros 200,000 o weithiau. Yn ffodus, methodd yr ymgyrch.
'Undertakers and Dummies support a third runway at Heathrow.'
Artists. Dudley DeFigure, Ben Steiner.
Written, performed, directed and edited by Ben Steiner. Stills photography by Steve Forrest.
Medium; Video film involving humour, puppetry and ventriloquism, presented on social media, 2016-17.
In 36 video films posted on social media, undertaker Dudley DeFigure urged fellow dummies and catastrophists to support the building of a third runway at Heathrow, the world's busiest, noisiest and most toxic airport. His pleas were viewed over 200,00 times. Happily, the campaign failed.
Natacha Voliakovsky
ES UNA PREGUNTA ABIERTA (IT’S AN OPEN QUESTION) Site-specific performance Buenos Aires, 2017.
Mae Es una pregunta abierta (Mae'n gwestiwn agored) yn weithred safle-benodol a gynhelir yn Ni Una Menos, gorymdaith menywod sy'n digwydd yn flynyddol ers 2015 yn yr Ariannin a gwledydd eraill America Ladin. Mae'r orymdaith hon yn deillio o fenter newyddiadurwyr, artistiaid ac actifyddion, ac yna ymledodd i weddill y gymdeithas, gyda'r pwrpas o godi ymwybyddiaeth ar fater lladdiad menywod yn yr Ariannin (lle mae menyw yn cael ei llofruddio bob 36 awr) a'r galw am polisïau cyhoeddus ar y mater hwn. Roedd y weithred yn cynnwys ymagor, o fraich i fraich o flaen y frest, faner ddu gyda'r ymadrodd ESUNAPREGUNTAABIERTA (MAENGWESTIWNAGORED) wedi'i hargraffu mewn llythrennau gwyn, gan efelychu tarian ddynol. Cynhyrchodd y presenoldeb hwn ym man cyhoeddus, yn gydfodoli â gweddill y gwrthdystwyr, wahanol ymatebion, empathi a thrais ill dau, a roddodd ystyr i'r weithred. Mae gan yr ymadrodd a argraffwyd ar y faner ei darddiad mewn ffeministiaeth radical o ddiwedd y 1960au ac mae'n cyfeirio at yr ymadrodd “mae'r personol yn wleidyddol”. Mae'r berthynas â'r ansicrwydd ynghylch cyfanrwydd cyrff menywod yn fater preifat, ond mae'r argyfwng ar gyfer ei adeiladwaith gwleidyddol yn fater cyhoeddus. Credir bod y cysylltiad rhwng y weithred unigol hon (yr effaith a gynhyrchir ym mhob corff gan y newyddion am laddiad menywod a cham-drin) ynghyd â'i amlygiad casgliadol (un corff sy'n cynnwys miloedd, un llais wedi'i ffurfio gan lawer) yn y cyd-destun hwn o’i pŵer symbolaidd.
Es una pregunta abierta (It's an open question) is a site-specific action carried out at Ni Una Menos, a women's march that takes place annually since 2015 in Argentina and other Latin American countries. This march stems from the initiative of journalists, artists and activists, and then spread to the rest of society, with the purpose of raising awareness on the issue of femicide in Argentina (where a woman is murdered every 36 hours) and the demand for public policies on this matter. The action consisted in unfolding, from arm to arm in front of the chest, a black flag with the phrase ESUNAPREGUNTAABIERTA (IT’SANOPENQUESTION) printed in white letters, emulating a human shield. This presence in the public space, coexisting with the rest of the demonstrators, generated different reactions, both empathy and violence, which gave meaning to the action. The phrase printed on the flag has its origin in radical feminism from the late 1960’s and refers to the phrase “the personal is political”. The relationship with the uncertainty for the integrity of women's bodies is a private matter, but the emergency for its political construction is a public matter. The connection between this individual action (the impact produced in each body by the news of femicide and abuse) as well as its collective manifestation (a single body composed of thousands, a single voice made up by many) are thought in this context from its symbolic power
Virginie Foloppe
‘Yn Ffrainc, ers mis Tachwedd 2018, mae festiau melyn wedi bod yn gwrthdystio yn y stryd dros gyfiawnder cymdeithasol ac yn ddioddefwyr trais yr heddlu, yn enwedig gyda’r defnydd o LBD. Gyda bwled LBD, roeddwn i eisiau trawsnewid ystyr yr arf hwn, gan ei ddefnyddio fel y pwff o golur gwleidyddol, wedi'i berfformio trwy wrando ar sloganau a recordiwyd ar y stryd. Fe wnaeth y greadigaeth, yn ystod y cyfnod cloi ym Mharis, roi'r teimlad i mi o aros yn gysylltiedig â symudiadau cymdeithasol.
Rwy’n ‘videast’ ac yn athro sinema yn y New Sorbonne ym Mharis. Rwy'n dysgu cynrychioliadau o drais rhywiol mewn delweddau symudol.
‘In France, since November 2018, yellow vests have been demonstrating in the street for social justice and are victims of police violence, in particular with the use of LBD. With an LBD bullet, I wanted to transform the meaning of this weapon, using it like the puff of political makeup, performed by listening to slogans recorded in the street. Creation, during confinement in Paris, gave me the feeling of staying connected with social movements.
I am a ‘videast’ and a teacher of cinema at the New Sorbonne in Paris. I teach representations of rape in moving images.
JD Short | Beltalowda
Ffurfiwyd y band Beltalowda yn ystod y cyfnod cloi ac ysgrifennwyd caneuon fel ymateb i ddigwyddiadau cyfredol.
BELTALOWDA YN DATGELU EP CYMDEITHASOL-WLEIDYDDOL "UNHEARD LANGUAGE"
Fel y dywedodd y gwych Nina Simone unwaith, "Dyletswydd artist yw adlewyrchu'r amseroedd." Mae Beltalowda yn fand a grëwyd gyda'r teimlad hwnnw mewn golwg. Daeth partneriaeth Mat Alano-Martin o Bloomington, IN, a JD Short, sy'n byw yn y DU, yn fyw fel ymateb i anghydraddoldeb ac anghyfiawnderau cymdeithas gyfalafol dirwystr.
Cofnodwyd eu EP cyntaf "Unheard Language" wrth ymbellhau cymdeithasol yn ystod y pandemig gan ddefnyddio dwy stiwdio gartref fyrfyfyr a oedd yn byw 4,000 milltir i ffwrdd oddi wrth ei gilydd. Mae'r EP yn mynd i'r afael â phynciau fel gormes economaidd, malais wleidyddol, creulondeb yr heddlu, Covid-19 a phwysigrwydd actifiaeth. Wedi'i ysgrifennu, ei recordio a'i ryddhau dros ddim ond 8 wythnos, mae "Unheard Language" yn ymateb emosiynol amrwd i'r presennol ac mae'n cynnwys ymddangosiadau gan Adam Turla o Murder by Death (One of the Hundred), Jason Groth o The Coke Dares & Magnolia Electric Co. (Blue is the Color) ac Anthony Elliott o Kali Masi (Lip Service).
The band Beltalowda was formed during lockdown and songs were written as a reaction to current events.
BELTALOWDA RELEASE SOCIO-POLITICAL EP "UNHEARD LANGUAGE"
As the great Nina Simone once said, "An artist's duty is to reflect the times." Beltalowda is a band created with that sentiment in mind. The partnership of the Bloomington, IN based Mat Alano-Martin and the London, UK residing expat JD Short came to life as a reaction to the inequality and injustices of an unchecked capitalist society.
Their debut EP "Unheard Language" was recorded while social distancing during the pandemic using two improvised home studios that resided 4,000 miles away from one another. The EP tackles topics such as economic oppression, political malfeasance, police brutality, Covid-19 and the importance of activism. Written, recorded and released over the course of just 8 weeks, "Unheard Language" is a raw emotional response to the now and features guest appearances from Adam Turla of Murder by Death (One of the Hundred), Jason Groth of The Coke Dares & Magnolia Electric Co. (Blue is the Color) and Anthony Elliott of Kali Masi (Lip Service).
JUDIT CSOBOD, MARCELA ECHEVERKI & STEPHEN DONNELLY
“MeicroGamweddau: gweithredoedd gwrthiant digymell, asiantau dros dro ar gyfer newid
Mae ein hymchwil barhaus i FeicroGamweddau yn myfyrio ar sut mae'r rhan fwyaf o drafodaethau'n ystyried byrfyfyrio a phrotestio fel “digwyddiad” o fewn fframwaith statws o werth artistig ac esthetig, yn hytrach na “di-ddigwyddiad” bywyd bob dydd - ac felly'n eithrio ystod eang o bosibiliadau lle mai byrfyfyr a phrotest yn digwydd. Trwy adleoli’n gysyniadol fyrfyfyr a phrotestio i brofiadau corfforedig bywyd bob dydd, gobeithiwn adfer y gweithredoedd gwrthsafiad digymell hyn o fasnacheiddio academaidd ac artistig, gan ailddatgan eu gallu i ymgorffori profiadau gwirioneddol drawsnewidiol yn gymdeithasol.
Mae MeicroGamweddau yn brosiect ymchwil parhaus a gychwynnwyd gan Judit Csobod (Hwngari), Marcella Echeverri (Columbia) a Steve Donnelly (Cymru). Mae'r prosiect rhyngddisgyblaethol hwn yn dwyn ynghyd eu profiadau a'u cefndiroedd unigol mewn meysydd cerddoriaeth, anthropoleg, astudiaethau diwylliannol, cynhyrchu a threfnu celf mewn mannau cyhoeddus, arferion celf sy'n wleidyddol ac yn gymdeithasol ymwybodol, a chyfundebiaeth. Mae Steve, Marcela a Judit yn fyfyrwyr graddedig yn y Sefydliad Rhyngwladol ar gyfer Astudiaethau Beirniadol mewn Byrfyfyrio a leolir yn Guelph, Ontario, Canada. ”
“MicroTransgressions : spontaneous acts of resistance, temporary agents for change
Our ongoing research into MicroTransgressions reflects on how most discussions consider improvisation and protest as an “event” within a status framework of artistic and aesthetic value, as opposed to the “non-event” of everyday life - thus excluding a wide range of possibilities where improvisation and protest occur. By conceptually relocating improvisation and protest to the embodied experiences of everyday life, we hope to recover these spontaneous acts of resistance from academic and artistic commodification, re-asserting their capacity to embody genuinely socially-transformative experiences.
MicroTransgressions is an ongoing research project initated by Judit Csobod(Hungary), Marcella Echeverri (Columbia) and Steve Donnelly (Wales). This interdisciplinary project draws together their individual experiences and backgrounds in areas of music, anthropology, cultural studies, art production and organisation in public spaces, politically and socially conscious art practices, and collectivism. Steve, Marcela and Judit are graduate students at the International Institute for Critical Studies in Improvisation located in Guelph, Ontario, Canada.”
Jota Ramos
Spricht Dieser Körper Deutsch? Berlin, 2020
Ganed Jota Ramos yn Porto Alegre (1989) ac mae'n byw yn Berlin, yr Almaen. Yn seiliedig ar arbrofion artistig hunangofiannol, mae'r artist yn archwilio'r corff, ysgrifennu yn datblygu yn arferion perfformio, barddoniaeth a collage, gan greu gwrthrychau gwrthwynebol sy'n sgyrsio â chyfeiriadau symbolaidd, etymolegol a hunaniaeth ddu sy'n cydblethu pynciau Afropresennoliaeth.
Spricht Dieser Körper Deutsch? Yn Gymraeg: A yw'r corff hwn yn siarad Almaeneg? cododd o gwestiwn ynglŷn â sut i ail-lunio'r straeon mud a'r holl oddrycheddau dan ormes sy'n dod i'r amlwg fel pryderon am y (ail) wybodaeth a'r anghysur y mae fy nghorff yn eu cynhyrchu mewn gofod na ellir ei oresgyn. Y teitl "Spricht Dieser Körper Deutsch?" yn cyfeirio at y llyfr "Spricht die Subalterne deutsch?" a drefnwyd gan Encarnación Gutiérrez Rodríguez, Hito Steyerl (2003) sy'n olrhain naratifau am ôl-wladychiaeth a'r syniad, hyd yn oed heddiw, nad yw dulliau damcaniaethol ac artistig sy'n dod o hanes ymfudo a lleiafrif bron byth yn cael eu hystyried.
Spricht Dieser Körper Deutsch? Berlin, 2020
Jota Ramos was born in Porto Alegre (1989) and lives in Berlin, Germany. Based on autobiographical artistic experiments, the artist explores the body, writing unfolding in the practices of performance, poetry and collage, creating dissident subjectivities that dialogue with symbolic, etymological and black identity references intertwining topics of Afropresentism.
Spricht Dieser Körper Deutsch? In English: Does this body speak German? it arose from a question about how to reconstruct the silenced stories and all the repressed subjectivities that emerge as concerns about the (re) knowledge and discomfort that my body generates in a space that cannot be invaded. The title "Spricht Dieser Körper Deutsch?" makes reference to the book "Spricht die Subalterne deutsch?" organized by Encarnación Gutiérrez Rodríguez, Hito Steyerl (2003) that traces narratives about post-colonialism and the idea that, even today, theoretical and artistic approaches that come from the history of migration and minority are almost never taken into account.
Phoebe Beckett
The First Police Were Clowns
'Dyma ddarnau ffilm fideo wedi'u golygu, a gymerwyd ar ffôn, o brotest Black Lives Matter yn Llundain ar 3ydd, 6ed a 7fed Mehefin 2020. Mae'r fideo yn cyfleu golygfeydd o geffylau yn gwefru a corlannu yr heddlu, gyda meddyliau anthropolegol am natur a tharddiad yr heddlu.
Gan dynnu ar ddeunydd ethnograffig y Meistri Seremoni brodorol gogledd Califfornia, a berfformiodd iteriadau pŵer hunanymwybodol ffôl mewn defodau parodi, mae'r fideo hwn yn dod â ni i ofyn pam mae golygfeydd o bŵer yn cynnwys y gwrthddywediadau mwyaf gor-realaidd. Yr hyn y mae'r deunydd hwn ar berfformiadau defodol brodorol America yn ei ddysgu inni yw bod plismona yn drosiad yn wreiddiol ar gyfer abswrdiaeth bywyd gyda sofraniaid '.
'This is edited video footage, taken on a phone, of the Black Lives Matter protest in London on 3rd, 6th and 7th June 2020. The video captures scenes of horses charging and the police kettling, with anthropological musings about the nature and origins of the police.
Drawing on ethnographic material of the indigenous northern Californian Masters of Ceremony, who performed self-consciously foolish iterations of power in rituals of parody, this video brings us to ask why scenes of power contain the most overzealous contradictions. What this material on native American ritual performances teaches us is that policing was originally a metaphor for the absurdity of life with sovereigns'.
Hard Stop
Mae Davin Watne a Dawn Woolley yn cyd-weithio, dan yr enw Hard Stop, i gynhyrchu ymyriadau celf sy'n cwestiynu'r wybodaeth a dderbyniwn a syniadau o wirionedd yn y gymdeithas gyfoes. Gan dynnu o faterion cyfoes yn y DU a'r UD, maent yn archwilio rhethreg cyfryngau torfol. Maent yn defnyddio rhithiau optegol i ddangos nad yw pethau bob amser fel yr ymddengys. Mae ‘Trickle Around Economics’ a ‘Race, Class Gender’ yn cyflwyno rhithiau optegol fel placardiau protest. Maent yn drosiadau ar gyfer ystumio'r wybodaeth sy'n digwydd mewn cyflwyniadau cyfryngau o ddigwyddiadau cymdeithasol, gwleidyddol ac economaidd cyfredol. Mae baner ‘Denial Death Cult’ yn cyflwyno darlun didactig o’n dibyniaeth hunanladdol ar danwydd ffosil.
Davin Watne and Dawn Woolley work collaboratively, under the name Hard Stop, to produce art interventions that question the information we receive and notions of truth in contemporary society. Drawing from current affairs in the UK and US, they examine the rhetoric of mass-media. They use optical illusions to demonstrate that things are not always as they appear to be. ‘Trickle Around Economics’ and ‘Race, Class Gender’ present optical illusions as protest placards. They are metaphors for the distortion of information that occurs in media presentations of current social, political and economic events. The ‘Denial Death Cult’ banner presents a didactic illustration of our suicidal dependence on fossil fuels.